İlk başlarda motivasyon kaynağım evlilik hayallerimdi... Güzel bir gelin olayım insanlar arkamdan gülmesin diyordum. Ama erkek arkadaşımla aram bozulmaya başladığında da kararımdan dönmedim. Bir de kilo verdikçe aslında ne kadar kilolu olduğumu daha da farkettim. Gerçekten karar vermek kafaya takmak lazım...Ben birşeyi ya hep ya hiç mantığıyla yaparım. Karakteristik biraz da ...
İlk bir ay çok zorlandım... Özellikle tatlı konusunda ... Hayatta keyif alamazmışım gibi geliyordu, sonra ise pilav makarna pasta çikolata sanki bunlar beni öldürür zehirmiş gibi gelmeye başladı...Tatlıyı yine özlüyorum ama şimdi dışarda üretilen özellikle unlu mamulleri görünce bile midem bulanıyor.
Spor yapmak sıkıntılarımı alıp götürdü ordaki kızları gördükçe motive oldum...Manken gibi kızlar bile deli gibi spor yapıyorlar... Kendimi onların arasında sanki 50 yaşında bir kadın gibi hissettim. Bana ailem de çok destek oluyor.Örneğin annem ara öğünlerimi kahvaltımı hazırlayıp yanımma almamı tembihliyor.
Dışarda yemek konusunda ben de hep bahane bulurdum. Şimdi arkadaşlarımla buluştuğumda veya dışarda yemek yiyeceksem ızgara ürünleri tercih ediyorum. Yemekten önce mümkünse çorba , kesinlikle patates almıyorum. İş yerimin yakınında ev yemekleri yok diyorsan salata türü şeyler yapan yerler de mi yok? Bir iki dilim kepek ekmeğiyle salata yiyebilirsin.... Veya en kötü ihtimal evde götürebilirsen süper olur.
Bence hiç bir ana öğününü meyve ve biskuviyle geçiştirmi.... Ben hiç paketlenmiş gıda tüketmiyorum bu sunta gibi olan form biskuviler dışında ... Doğal beslenmeye çalışıyorum.Diyetisyene gitmiyorum ama internette sağlıklı beslenme ve diyet konulu bütün yazıları okuyorum....