lohusa depresyonu

Merhabalar
Ben ocak ayında doğum yaptım yaklaşık 10 gün cocuğumla kendim çok güzel ilgilendim 10.günün gecesinde bir sıkıntıyla uyandım
ve bu sıkıntı beni bu zamana kadar rahat bırakmadı.
ilk zamanlarda yemek yiyemedim uyuyamadım ve sürekli ağladım
şimdilerde uykum ve iştahım düzeldi.işe başladım Ancak haftasonrarı yine kendimi çok yanlız hissedip sebepsiz bir şekilde ağlıyorum
Cocuğumu çok isteyerek dünyaya getirdim
Ama bezen sevgimi sorguluyorum
Aranızda bunları yaşayanlar oldu mu?
Bu dönemler bitiyor mu?

hartama .!.:

Merhabalar
Ben ocak ayında doğum yaptım yaklaşık 10 gün cocuğumla kendim çok güzel ilgilendim 10.günün gecesinde bir sıkıntıyla uyandım
ve bu sıkıntı beni bu zamana kadar rahat bırakmadı.
ilk zamanlarda yemek yiyemedim uyuyamadım ve sürekli ağladım
şimdilerde uykum ve iştahım düzeldi.işe başladım Ancak haftasonrarı yine kendimi çok yanlız hissedip sebepsiz bir şekilde ağlıyorum
Cocuğumu çok isteyerek dünyaya getirdim
Ama bezen sevgimi sorguluyorum
Aranızda bunları yaşayanlar oldu mu?
Bu dönemler bitiyor mu?

Genişletmek için tıkla...

oncelıkle cocugunu allah sana bagıslasın.. benmde 2 yasında bir cocugum var.

cok lohusalık psıkolojısı yasamadım. ama ınsandan ınsana degısır bu durum. cok zorlandıgım donemlerr oldu olmadı deıl.. cunku alısık olmadıgın bır hayat baslıyor senın ıcın. sana muhtac olan kucuk bır yavru var uykusz kalıyorsn yerı gelıyor ac kalıyorsun bırde ıse baslamıssın yogun bır tempo.. bunlara yasanacak ama emın ol azalacak zamanla hersey normalee donecek.

bende cok bunalım yasamadım ama hatırlıyorum gece cocugu yatagındn almak ıcın kalkıp ayakta uyudugumu bılırım bazn gozum acık hayal gordugumu hıcbırzmn kendımı kaybetmedım ama hep bunlrı yorgunluk sonucu yasadıgımı bılıyorum ...

senınde emın ol bu yasadıklarınn zamanla gececekk cocuguna olan sevgını sorgulamaaa kısmına gelınceee buda cok norml bazn ben bıle dıyorum acaba elımden gelenı yapamıyormuyum dıye ama emın ol elimzden gelenn en ıyısını yapıyoruzz. senınkı asırı sevgıden olsa gerek... herkesın sevgısın ı gosterme bıcımı farklıdır.

teşekkür ederim bu günlerin geçmesini ve artık cocuğumla istediğim gibi ilgilenmek istiyorum

hartama .!.:

Merhabalar
Ben ocak ayında doğum yaptım yaklaşık 10 gün cocuğumla kendim çok güzel ilgilendim 10.günün gecesinde bir sıkıntıyla uyandım
ve bu sıkıntı beni bu zamana kadar rahat bırakmadı.
ilk zamanlarda yemek yiyemedim uyuyamadım ve sürekli ağladım
şimdilerde uykum ve iştahım düzeldi.işe başladım Ancak haftasonrarı yine kendimi çok yanlız hissedip sebepsiz bir şekilde ağlıyorum
Cocuğumu çok isteyerek dünyaya getirdim
Ama bezen sevgimi sorguluyorum
Aranızda bunları yaşayanlar oldu mu?
Bu dönemler bitiyor mu?

Genişletmek için tıkla...

Merhaba,
Sanki beni anlatmışsın.. o kadar zorluklarla mücadele ederek sahip oldum ki bebeğime onu kucağıma alınca bir daha hiç bir şeye üzülmem sanıyordum ama öyle değilmiş işte.. Yaşadığım yerde yalnızım hiç akrabam yakınım yok başım sıkışsa kapısını çalabileceğim bir Allahın kulu yok kendimi daha önce hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim.. İşe başlamak biraz iyi geldi, süt iznim de var 3te evde oluyorum ama bunu söylemeye utanıyorum ama bazı günler işten çıkmak istemiyor canım. Sevmeye elbette seviyorum kızımı ama tek başıma bakmak beni korkutuyor sanırım. Eşime ailemin yanına tayin isteyelim diye yalvardım kabul etmedi (annemle pek arası yoktur da) Neyse geçecek bugünler de.. Olmazsa sütüm kesilince ilaç kullanırım diyorum..

çok değişik duygular bunlar ben bir günde on psikoloji değiştiriyorum herhalde
Allahım yardım ederde bu günlerimiz biter inşallah..

bende lohusalık depresyonunu kötü geçirmiştim
düzenli bir hayatım varken,yeni bir düzen kurmam gerekiyordu
sürekli ağlamalar,eşime işe gitme beraber bakalım demeler,eski düzenimi aramalar,hiçbirşeye yetişemem vs vs.....
küçücük bir cana nasıl bakarım,ya sütten tıkanırsa birşey olursaaa
lohusalıkta evim kalabalıktı ama herkes evine gidip kendi başımıza kaldığımızda herşey yoluna girdi

ilk dönemler uykusuzluğa dayanamadım ama zamanla oğlumu gece daha az ezirmeye başlayınca uykuya daha doyar oldum derken şimdi 3 yaşında rahatım ama bugün hamile olduğumu öğrendim ve sonuçtan gayet memnunum
sizin yaşadıklarınız çoğu kadının başına geliyor
anneniz yakın oturuyorsa ondan yardım alın bebeğinizi bırakıp dışarı çıkın alışveriş yapın kendinize bakın
eğer kendinizi eve kapatırsanız kolay toparlayamazsınız

Ben peşpeşe iki hamilelik geçirdim, ilk doğumumda lohusa dönemim berbattı ama Allahtan bukadar uzun sürmedi, seninki baya uzamış, ikinci hamileliğimde ikiside çok küçük olmasına rağmen böyle hissetmedim nedense, üstelikte ikincisi daha uykusuz gazlı bir bebek olmasına rağmen ve hiç uyku uyumamama rağmen olmadı, belkide kendimi dinlemeye vaktim olmadı koşturmaktan, ilk lohusalığımda bende de herşeye ağlamalar, sinir, stres çoktu, birde herkafadan bir ses çıkması emzir emzir demeleri bile bezdiriyo insanı, gece uykusunun azlığı çok etkiliyo insanı, birden bire hiç olmadığı kadar büyük bir sorumluluk üstleniyosun, elin kolun bağlanıyo, özgürlüğün kısıtlanıyo, paşa gönlünün keyfi azalıyo :) normal şeyler bunlar, kendini çok kasma, bebeğime çok iyi bakmalıyım sürekli ilgili olmalıyım gibi düşüncelerinden kurtul, istemesende her türlü ihtiyacıyla ilgileneceksin zaten, tezcanlı olmaya gerek yok yani, 3'te evde oluyosan 3'5 ta evde ol o yarım saati kendine ayır, önce sen mutlu olmalısın ki bebeğinde huzursuz olmasın. Eğer çokta iyi hissetmiyosan ki baya uzun sürmüş bir psikoloğa falan danış bence.

Ben şuan cok kötüyüm ppd başladı annem yanımda ama o gidince ne yapacam bilmiyorum sürekli aglayasım var hicbir sey yapasım yok esim bırakıp gidecek gibi 1.cocugumla ilgilenemiyom gibi yapamayackmisim gibi istahim yok uykum yok hersey üstüme geliyr