• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Lohusalik hüznü

POLYANNACIK

POLYANNACIK

umutlarım
Kayıtlı Üye
21 Haziran 2013
259
77
123
Merhabalar.14 gun once sezeryan ile dogum yaptim.hamileligim ve dogum anım cok güzeldi.dogumdan sonra ağrılarım ve 2 gün zor gecti.baslarda hersey güzeldi bebeğime alışmaya çalışıyordum.4 gündür psikolojim berbat.lohusalik hüznü yaşıyorum sanirim.surekli ağlama isteği.bebegimden korkmam uzaklaşma isteği.bunsan sonrası icin hayatım hep böyle mi olacak korkusu.sorumluluklarim.emziriyorum altını degistiriyorum anneme veriyorum kendimi balkona atıyorum sigaraya tekrar basladim.sonra vicdan yapiyorum.sanki hiç alışamayacağım gibi.geceleri saati kurup uyanıp emzirip anneme bırakıyorum uykusuzluk cok etkiliyor.annem gidecek diye ödüm kopuyor.sanki hiç uyutamayacagim bakamayacagim gibi bir ic sıkıntısı daralma yaşıyorum.esimle konuşuyorum anlamaya çalışıyor oda üzülüyor evet geçici bir durum ama bu duygularla nasil bas edebilirim bilmiyorum.ayni şeyleri yaşayan anneler varsa tavsiye verirmisiniz.hep sürecekmiş gibi hissediyorum.sanki anne olmayı başaramayacağım gibi.simdiden tesekkurler.
 
Bu bir süreç geçecek. Ama burda bir üye vardı.. oda senin gibi yapıyordu.. Çocuğu ile aradık bağı kuramadı.. bebeği annesine ve babasına düşkündü kendisine gitmiyordu ağlıyordu.. o konu sahibi şuan cok pişman.. o yüzden lütfen bebeğinizle sadece siz ilgilenin.. aradaki güveni kaybetmeyin sonradan daha çok üzüliceksiniz..
 
Geçici bir durum geçecek yani buna inan tabi ki çocuksuz hayat gibi olmaz çünkü önceliğin o olacak ben de çok ağır atlattım kendime bakmıyordum sadece kızımla ilgileniyordum saç baş dağınık emmiyordu süt sağıyordum çok da sütüm vardı sağmasam ağrı oluyordu akmaya başlıyordu atletim süt içinde kalıyordu göbeğim henüz tam inmemişti eşim bir daha beni beğenmez deyip çok ağlıyordum öyle böyle değil ama hep kendim baktım korktum bebeğimle yalnız kalmaya korktum bu sabiye nasıl bakcam ben dedim çok korktum hep ona bakamama korkusu yaşadım doğum kilolarım aynada kendime bakınca halimi görünce çok üzülüyordum çok istemiştim oysaki anne olmayı ama lohusalık çok farklı bişey duygular tavan yapıyor ama inanın geçicek emeklemeye başladığında size tepkiler vermeye başladığında paha biçilmez bir mutluluk şuan kızım 3 yaşında bi tane de oğlum olsun isterim ama cesaretim yok o ayrı
 
Benim 2bucuk ay sürdü bu durumum şuan 3 ay 26gunluguz. Bir anda geçti o his ama hala zor .
 
POLYANNACIK .!.:
Merhabalar.14 gun once sezeryan ile dogum yaptim.hamileligim ve dogum anım cok güzeldi.dogumdan sonra ağrılarım ve 2 gün zor gecti.baslarda hersey güzeldi bebeğime alışmaya çalışıyordum.4 gündür psikolojim berbat.lohusalik hüznü yaşıyorum sanirim.surekli ağlama isteği.bebegimden korkmam uzaklaşma isteği.bunsan sonrası icin hayatım hep böyle mi olacak korkusu.sorumluluklarim.emziriyorum altını degistiriyorum anneme veriyorum kendimi balkona atıyorum sigaraya tekrar basladim.sonra vicdan yapiyorum.sanki hiç alışamayacağım gibi.geceleri saati kurup uyanıp emzirip anneme bırakıyorum uykusuzluk cok etkiliyor.annem gidecek diye ödüm kopuyor.sanki hiç uyutamayacagim bakamayacagim gibi bir ic sıkıntısı daralma yaşıyorum.esimle konuşuyorum anlamaya çalışıyor oda üzülüyor evet geçici bir durum ama bu duygularla nasil bas edebilirim bilmiyorum.ayni şeyleri yaşayan anneler varsa tavsiye verirmisiniz.hep sürecekmiş gibi hissediyorum.sanki anne olmayı başaramayacağım gibi.simdiden tesekkurler.
Genişletmek için tıkla...
Emzirdiğiniz halde neden sigara içiyorsunuz? Doktor yardımı almanız gerekiyor bence, postpartum depresyonu yaşıyorsunuz yalnız kalmamanız lazım.
 
POLYANNACIK .!.:
Merhabalar.14 gun once sezeryan ile dogum yaptim.hamileligim ve dogum anım cok güzeldi.dogumdan sonra ağrılarım ve 2 gün zor gecti.baslarda hersey güzeldi bebeğime alışmaya çalışıyordum.4 gündür psikolojim berbat.lohusalik hüznü yaşıyorum sanirim.surekli ağlama isteği.bebegimden korkmam uzaklaşma isteği.bunsan sonrası icin hayatım hep böyle mi olacak korkusu.sorumluluklarim.emziriyorum altını degistiriyorum anneme veriyorum kendimi balkona atıyorum sigaraya tekrar basladim.sonra vicdan yapiyorum.sanki hiç alışamayacağım gibi.geceleri saati kurup uyanıp emzirip anneme bırakıyorum uykusuzluk cok etkiliyor.annem gidecek diye ödüm kopuyor.sanki hiç uyutamayacagim bakamayacagim gibi bir ic sıkıntısı daralma yaşıyorum.esimle konuşuyorum anlamaya çalışıyor oda üzülüyor evet geçici bir durum ama bu duygularla nasil bas edebilirim bilmiyorum.ayni şeyleri yaşayan anneler varsa tavsiye verirmisiniz.hep sürecekmiş gibi hissediyorum.sanki anne olmayı başaramayacağım gibi.simdiden tesekkurler.
Genişletmek için tıkla...
Lohusayken bu hisler çok normal. Lütfen emzirme dönemi sigara içme canm. Bebeğin çok küçük ve çok muhtaç sana muhtaç. İlk zamanlar çok yorucu oluyor ama bı zaman sonra sana yük gibi gelmicek de sanki hep varmış gibi bu marotona aliscaksin. Daha kolay gelmeye baslicak. Birde bebeğin en güzel zamanlari yeni doğduğu zamanlar. Bol kokla her anını fotoğraf çek. Ani biriktir. Şuan zor gelen şeyler bikac ay sonra aslında o kadarda değilmiş diceksin. Hayırlı evlat olsun. Her şey gönlünüzce olsun 🥰
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X