Selam arkadaslar...
Konu annem. Aslinda bu cok kisisel bir konu. Niyetim onu kötülemek veya karalamak degil, bu duruma karsi yapilabilecek fikirler edinmek.
Sürekli etrafindaki insanlarin hayatini cehenemme ceviriyor. Bilhassa en yakinlari biz oldugumuz icin babamin, kardesimin ve benim. Öyle böyle degil, insanin damarina basiyor, bütün gün basinin etini yiyor, kücük düsürücü ve agressiv tavirlarda bulunuyor. Kendisi bu huyundan yanliz kaldigi gibi, bizim baska insanlarla görüsmemizi arkadas olmamizida istemiyor ve elinden geldigince engel olmaya calisiyor. Oldum olasi böyleydi.
Insani cileden cikaran ve psikolojik olarak cökertebilecek bir yetenege sahip. Öyle ki söylediklerini duymamazliktan geldigim zaman en zayif yanima basiyor, cocugun olmayacak diyor kocan seni aldatacak diyor, babami kerc ediyor onun ailesine agzina geleni sayiyor. Insani kendinden nefret ettiriyor. Bizim hayatimizi böyle cehenemme cevirmeye ne hakki var bu duruma dayanamiyorum.
Bilhassa onunla ayni fikirde olmamak onun icin dayanilmaz bir durum. Anlamiyorum bunlari bilerek mi yapiyor yoksa bu bir hastalik mi... Cok geriliyorum artik bende sinirsel oldum arkadaslar bu durumda siz olsaydiniz napardiniz?