- 11 Kasım 2015
- 73
- 82
- 38
- Konu Sahibi linguistic
- #1
Merhabalar...24 yaşındayım.Yaklaşık 5 aydır başka bir şehirden,görüştüğüm biri var.Kendisiyle en başından beri evlilik niyetiyle konuşuyoruz.İşi dolayısıyla çok sık konuşmaya vakit bulamasakta birbirimizin huyunu,suyunu azda olsa öğrendik ve güzelde anlaşıyoruz.Birbirimizi resimlerimiz aracılıgıyla gördük fakat canlı görüşme şansımız hiç olamadı.Defalarca kendisinden şehrime gelmesini rica ettim artık olacakmı olmayacakmı belli olmasını ısteyerek.Her defasında geleceğim diyerek,işten veya baska bir sebepten dolayı fırsat bulamadıgını soyleyerek gelemedi.1 hafta öncesinde gelmeyi istiyorum ama beni begenmemenden korkuyorum diye açıkça söyledi ve kamera açayım en azından sımdılık ordan bir bak bana dedi tamam dedim.O zaman gözüme çarpan bir detay oldu ama tam olarak adlandıramadım.Son olarak dün telefonda konuşurken bana bir göz kusuru oldugunu,sol gözünün protez oldugunu söyledi ve gelmemi istiyormusun dedi ben o anın şaşkınlığı ile ve elbette yanlış birşey de söylerim diye de sadece olabilir tamam ,inşallah hayırlısı diyebildim.Bunu son raddede söylemesi açıkcası benı dahada çok şaşırttı.
Ben önyargılı biri değilim ama böylesi hassas bir durumla ilk defa karşı karşıyayım.Şunu diyebiliyorum ben o insanı gördüğümde benim içim ısınır,kanım kaynar,gözüme güzel gelırde etkılenırım rabbim yazdı ise göz kusur görmez derler ben buna inanıyorum ama birşey olur aileler anlaşamaz ,etkılenmem bir heyecan duymam,veya gerçekten benım taşıyamayacagım bir durumdur bunu bilemiyorum.Hepsi benim o insana aşık olmama gerçekten baglanmama baglı o zaman başım gözüm üstüne ama şuan aşığım diyemıyorum.Ben birini kırarsam o kişiden daha da çok kahrolan,üzülen biriyim.Gerçekten ne yapmalıyım bilmiyorum çok çaresizim.
Lütfen beni yanlış anlamayın asla ve haşa kimsenin bir kusuru veya özrüne kötü bakacak veya laf edebilecek haddi asla kendimde görmedim ve öyle davranacak biride değilim.Başta Allah korkusu ve elbetteki hepimiz birer engelli adayıyız bununda farkındayım.Lütfen kendinizi benim yerime koyarak veya tecrubelerinize dayanarak bana bir akıl vermenizi bekliyorum..
Ben önyargılı biri değilim ama böylesi hassas bir durumla ilk defa karşı karşıyayım.Şunu diyebiliyorum ben o insanı gördüğümde benim içim ısınır,kanım kaynar,gözüme güzel gelırde etkılenırım rabbim yazdı ise göz kusur görmez derler ben buna inanıyorum ama birşey olur aileler anlaşamaz ,etkılenmem bir heyecan duymam,veya gerçekten benım taşıyamayacagım bir durumdur bunu bilemiyorum.Hepsi benim o insana aşık olmama gerçekten baglanmama baglı o zaman başım gözüm üstüne ama şuan aşığım diyemıyorum.Ben birini kırarsam o kişiden daha da çok kahrolan,üzülen biriyim.Gerçekten ne yapmalıyım bilmiyorum çok çaresizim.
Lütfen beni yanlış anlamayın asla ve haşa kimsenin bir kusuru veya özrüne kötü bakacak veya laf edebilecek haddi asla kendimde görmedim ve öyle davranacak biride değilim.Başta Allah korkusu ve elbetteki hepimiz birer engelli adayıyız bununda farkındayım.Lütfen kendinizi benim yerime koyarak veya tecrubelerinize dayanarak bana bir akıl vermenizi bekliyorum..