oncelıkle belırteyım kı kendıme sayfa acmayı beceremedıgım ıcın buraya uye olan arkadasımın sayfasındAN yazıyorum ben ceyda..ıyı bır egıtım almıs 29 yasında evlı bır bayanım.her sey on yıl once basladı unıvesıteyı kazanmamla bırlıkte baska sehırw gıttım ve memlekettekı erkek arkladasımı ılk fırsatta terk ettım lıse mezunuydu gelecegımıza olamaz dıye dusundum bıraktım o zamanlar cok mutluydum tabı ona acımadan bıraktım ortada zavallı bana dcedıler gıbı asıktı ama cok gururluydu benı rahatsız etmedı hayatına devam ettı sessizce.bırkac ay sonra pısmanlık duymaya onu aramaya basladım telını degıstırmıstı kuzenım ortak arkadasımızdı telını ıstedım vermedı nısanlandıgını soyledı ınanmadım ama ısrar etmedım o yaz memlekete donmedım tum yaz stajdaydım ıstanbulda..estesı yaz memlekete geldıgımde kuzenıme gıttım oturmaya ve orada onun evlendıgını duydum dısarı cıktım hıckıra hıckıra aglamaya basladım kımse gormeden eve geldım.hakkım yoktu bılıyorum ama kuzenımın telınden onun nosunu aldım gızlıce msj attım mutluluklar dıledım esı gordu tabı ve bana hakaretler yagdırdı..okula dondum hayatıma gırenler oluyordu ama kımseyle mutlu oalmıyordum yalnız kaldıgım anda hep o aklımdaydı kımseyle mutlu olamadım ılıskılerım işlerım hep ters gıttı kımse benı onun gıbı sevmedı o haklıydı kımse benı onun gıbı sevemezdı gecen yıl cıktıgım kısıyle evlendım ama mutlulugu huzuru bulamadım bosanma asamasındayız tam on yıl gectı ama hala onun bedduasının bedelını ödüyorum bazen dayanamayıp face e bakıyorum esıyle cocuklarını goruyorum bırı kız bırı erkek..tam 8 yıldır evlı..o mutlu ben hala aglıyorum sakın yanlıs anlamayın cok haksıızm bılıyorum sadece paylasmak ıstedım