Arkadaşlar eşimin de benim de hatalarımız oluyor.Ama bu hatalarımızı eşim çok kırıcı şekilde dile getiriyor.Artık yoruldum sıkıldım.Sanki kendisi bay mükemmel.Artık ben sen de şöyle yapmıştın şeklinde karşılaştırmalar yapıyorum.Eşim fazlasıyla dağınık ve onun arkasını toplamaktan usandım.Her seferinde güzellikle söylüyorum gözünün önünde topluyorum.Yok olmuyor.Çorapları ayrı dert,klozeti kapatmaması ayrı dert,yere yastık koyup Tv seyretmesi ayrı dert.Sandalyesini kaldırmaması büyük sorun.Çünkü bizim ufaklık kaç kere düşme tehlikesi geçirdi.Her seferinde uyarmaktan sıkıldım.Bugün laptoptan bir şeye bakıyordum.Kapı çaldı çıkarken bizim ufaklık kabloya takıldı,laptop düştü.Bizimki başladı söylenmeye.Ortada bırakmasaymışım falan.Tamam haklı kabul ediyorum .Ama ben de sinirlendim bir kere.Söyledim her şeyi.Bir kere olsun ben ona aynı tepkiyi vermemiştim.Bu sefer o da saldırarak kendini savunamazsın diyor.Her seferinde karşılaştırma yapmaya başladığımı fark ettim.Bu beni haklı konuma düşürmez.Nasıl bir tepki vereceğimi bilemiyorum.Artık medenice konuşup tartışamıyoruz.Dinlemiyor ki İçini döküp arkasını dönüp çekip gidiyor.Az sonra da hiçbir şey olmamış gibi davranıyor.Siniri çok çabuk geçiyor ama ben içimi dökemediğim için birikiyor ve böyle her tartışmada "sen de ...yapmıştın." diye başlayarak kendimi savunuyorum.Bundan nasıl vazgeçeceğim bilmiyorum.