Ben hayatın çok başında olmama rağmen öyle bir anne özlemi çekiyorum ki.Bir genç kız için o kadar zor ki terk eden bir annenin olması.Öyle anlar geliyor ki boğazımda düğümleniyor kelimeler , annen yarı okula gelsin dediklerinde gelemez diye daha doğrusu gelmez demek.En zoruda onun ben için yaptığı fedakarlıkları bildiğim için ona kızamamak.Hep mutlu biliyor beni.Oysaki nerdeyse her gece yastağımın altında sessizce ağlıyorum dayanamıyorum .Nerdeyse 2 yıl olacak.Ama söyleyin buna alışılır mı?Ama yeterki o üzülmesin diye bunları gizli yapmak daha zor.Ona üzüntümü belli etmemek dayanılmaz.Bu yüzden onunla 6-7 ayda bir kez görüşüyorum sırf onu daha çok özlememek için , anne kız değilde 2 yabancı gibi olduumuzu kendime itiraf edemediğimden.Hani alışverişe çıkarsın kızlarla , derler ki annem bunu bayılır alıyım çok sever diye ben ne sevdiğini bile bilmiyorum , o da benimkileri bilmiyor.Keşke yanımda olsaydı ona sarılıp kokusunu çeke çeke anne diyebilseydim.Hasta plduğumda ateşin var mı iyi misin demesini isterdim.Üzüldüğüm zaman beni teselli etmesini , odamı toplamadığım için bana kızmasını , bu açık giyemezsin diye kızmasını , bana yemek yapmasını , ellerinden tutmayı isterdim.O kadar canım yanıyor ki bazen anılarımızı hatırladığımda , gözlerimin dolmasına engel olamıyorum.Nerdeyse anne demeyi unutmuş biir kızın itirafları bunlar hepsi kalbimden geçenler.Doğum günün olur ondan haftaar sonra dğum günün kutlu olsun diye mesaj çeker , oysa başkaları iyiki doğmuşsun diiyerek sarılıp öper.Söyleyin annemden biraz ilgi şefkat istediğim için ben mi suçluyum?Sadece çok özüyorum çok.Herkes anne dediğinde benim bir yanım acıyor sadece.Sadece bana sarı kızım demesini özledim.Allah'ım hiç bir kimseyi anne özlemi içinde bırakmasın.En son kışın görmüştüm onu , sanki bir yabancıymışım gibi baktı bana tanıyamadı nerdeyse , görüşmeyeli 65 kilodan 51 kiloya düşmüştüm.Ama o bunun farkında bile lmadı.Sadece bir gece ona sarıla sarıla anne kokusunu çeke çeke uyumak isterdim.Bir gece onu düşünmemek isterdim naptı bugun iyi mi diye.İçten içe bir adam iin kızını bırakmana sensiz büyümesine nasıl izin veriyorsun demek istiyorum.Yaşıtlarım erkek arkadaşları meselelerini en büyük sorun olarak görüp onlara haftalarca yas tutarken ben anneme ağlıyorum,İşte bu yüzden hayat adil değil.Ne kadar gıpta ediyorum onlara br bilseniz.Annelerine kötü birşşey söyledikerinde benim annem böylee olsa asla kötü birşey demezdim keşkke olsaydı kokusunu sevdiğim diye içleniyorum.Çok özlüyorum be annem seni.Hemde çok.Fotoğraflarına baka baka tişörtlerim sırılsıklam ıslanana kadar ağlıyorum.Keşke burda olsan canım annem ..