- Konu Sahibi gizemdiker_06
- #1
Karlı bir Ankara gününde aşk hikayelerini okurken buldum kendimi... Her hikayede parça parça kendimi buldum... Ve kendi aşk hikayemi paylaşmak istedim sizlerle.. Benim için bir daha yaşanmayacak kadar mükemmel , belki sizler için sıradan...
26 ağustos 1999... Ve ben 17 yaşındayım.. Çocukluk arkadaşım Zeynep tatilde O'nunla tanışmış normal arkadaş olmuşlar ve telefonlarnı birbirlerine vermişler.. O yılarda telsimden turkcelle mesaj atılamıyordu.. Onlarda fırsat buldukça benden mesajlaşıyorlardı. ağustos günü beni aradı Zeynebi sordu oan dedimki "Allahım ne olur aşık olmayım" ... Ama inanın sesini duyar duymaz aşık olmuştum... sonra bizim telefonalaşmalarımız başladı mektuplar sabahlara kadar bitmeyen konuşmalar..3 temmuz günü yazlığımıza geldi 1 sene boynca sesine duğum adam:))Tam 7sne sürdü... O deniz astsubayıydı aynı yaşataydık.. Benimle yaşadığı hiç bir anıyı unutmayan bir adamdı ve beni inanın hiç üzmedi.Öyle sevdimki anlatamam
( Birgün Ankaraya geldi ve otoüs durağında ( 20 yaşındaydık) evlenelim dedi.. Ailem izin vermedi okuduğum için bekledik senelerce ama aarada yollar olunca ayrılıp barışmalar çok oldu
2005 18 şubatta ayrıydık saçma bir nedenden dolayı beni aradı ben ankaradayım görüşeim dedi.. Okadar özlemiştimki koşa koşa gittim .. Gölbaşına gittik, göl taş gibi donmuştu üzerinde elele yürüdük saatlerce , elimi hiç bırakmadı... bi süre böyle yürüdk ve sıcak çikolata içmye gittik haytaımın en güzel doğum günüydü.. o gece 12 otobüsüyle gitti marmarise.. Sadece beni görmek için Marmaristen ankaraya gelmiş 3-4 saat gördü ve geri gitti...Bu gidişi ölümdn beter olamazdı , her gidişi canımı acıtıyordu , arkasından bakakalmak onu hiç anlattırmayın bana...Buna benzer okadar çok anımız var ki .. Çok sevmek bazen yetmio arkadaşlar
Ayrılsakta arkadaşça arayıp sormalarımız kesilmedi, beni benden daha çok düşünen , başım ağrıssa ilaç yollamayı düşünen adamı arkadaş olarak görmek zordu.. Kimseyi sokmadım hayatıma hep bekledimm.. Annesi derdi ki bana " sana şunu aldım çeyiz beğenemssen değişelim annecim " annesini ben hiç görmedim sadece özel günlerde arayıp sordum.. Ama çok sevdim çokk..
2011 31 ocakta evlendi
(( evlenmeden 10 gün önce çıktı karşıma dedi bırak de sana geleyim ... OLmazdedim yuva yıkanın yuvası olmaz ... Evleneceğini duyduğum an dünya başıma yıkılmışttı.. Ama artık o evli ve ONUNLA GİTTİ AŞK...
26 ağustos 1999... Ve ben 17 yaşındayım.. Çocukluk arkadaşım Zeynep tatilde O'nunla tanışmış normal arkadaş olmuşlar ve telefonlarnı birbirlerine vermişler.. O yılarda telsimden turkcelle mesaj atılamıyordu.. Onlarda fırsat buldukça benden mesajlaşıyorlardı. ağustos günü beni aradı Zeynebi sordu oan dedimki "Allahım ne olur aşık olmayım" ... Ama inanın sesini duyar duymaz aşık olmuştum... sonra bizim telefonalaşmalarımız başladı mektuplar sabahlara kadar bitmeyen konuşmalar..3 temmuz günü yazlığımıza geldi 1 sene boynca sesine duğum adam:))Tam 7sne sürdü... O deniz astsubayıydı aynı yaşataydık.. Benimle yaşadığı hiç bir anıyı unutmayan bir adamdı ve beni inanın hiç üzmedi.Öyle sevdimki anlatamam



Ayrılsakta arkadaşça arayıp sormalarımız kesilmedi, beni benden daha çok düşünen , başım ağrıssa ilaç yollamayı düşünen adamı arkadaş olarak görmek zordu.. Kimseyi sokmadım hayatıma hep bekledimm.. Annesi derdi ki bana " sana şunu aldım çeyiz beğenemssen değişelim annecim " annesini ben hiç görmedim sadece özel günlerde arayıp sordum.. Ama çok sevdim çokk..
2011 31 ocakta evlendi
