Merhaba Melek Anneleri...

ikra07

Üye
Kayıtlı Üye
29 Mayıs 2013
15
4
6
Antalya
Herkese merhaba. İsmim Özlem, Antalya Kaş'ta yaşıyorum. 30 yaşında ve üniversite mezunuyum. Devlet Hastanesi'nde Veri Hazırlama Elemanıyım.

Bende "Melek" annesiyim. 50 gün önce, 28 günlük kızımı kaybettim... Neden vefat ettiğini bilemedi doktorlar, çünkü kızımda kan kalmamış... O duruma gelinceye kadar nasıl fark edemediğimizi biz de hala anlam verebilmiş değiliz ama "olacakla öleceğin önüne geçilmezmiş" derler ya, basiretimiz bağlanmış işte, kötüye yormamışız belirtileri. Çok ağır şeyler yaşadık bu zamana gelinceye kadar. İlk zamanlar çok suçladım kendimi, benim yüzümden gitti yavrum diye. Sonra sonra sakinleşmeye başlayınca anlamaya başladım, yavrumun vadesinin o kadar olduğunu, bazı şeylerin de buna sebep olacağını... Aklımla, mantığımla bunları kabul ediyorum ama şu kalbim yok mu şu kalbim, "ille de yavrum" diyor, susturamıyorum feryadını... :'(

Sabrediyorum; sırf boncuk gözlüm beni gördüğünde üzülmesin diye, yarın ahiret hayatına göçtüğümüzde ondan ayrı kalmayayım, ona kavuşayım diye... İnşallah Rabbim mükafatını eksik etmez bizden...

Umarım beni de aranıza kabul edersiniz. Sevgilerimle...
 
canım başın sağ olsun, öncelikle çook üzüldüm ama olacakla öleceğin önüne geçemiyoruz bir türlü.. evet kendin de söyledin zaten yavrunun ömrü bu kadarmış.. Rabbim bundan sonra boy boy çocuklarını göstersin sağlıklı sıhhatli bir şekilde.. (Amin)
 

Çok sağol canım, inşallah. Kulundan gelse yaparsın bir şeyler, şikayet edersin, döversin, söversin ama Yüce Yaradan'dan olunca bir şey yapamıyorsun, sadece dua ediyorsun, hamd ediyorsun... Allah'ım her şeyin en hayırlısını versin, evladın da...
 
Yaşadığın acıyı anlamam mümkün değil. Ben de 3 ay önce aylık hamileyken bebeğim karnımda öldü. Yeni yeni toparlanıyorum. Senin durumun benden kat kat ağır. Ama sabretmekten, kabullenmekten başka çaremiz yok. Kısmet böyleymiş. Çok çok sabır diliyorum sana. Allah yardımcın olsun.
 
Rabbim sabırların en büyüğünü versin size
Ne acı olduğunu yaşayamayan anlamaz canım hele kokusunu duyup kaybetmek ne zordur.
Ben de kaybettim kızımı, erken doğdu 1 ay yaşadı ilk göz ağrım.
Elimizden ne gelir, gelseydi dünyaları yıkar yine kurtarırdık evlatlarımızı sakın suçlama kendini,
Kuzunun ömrü bu kadarmış
Yavrun cennette artık, annesini bekliyor,
Elbet kavuşacağız evlatlarımıza...
 

Profilimdeki resim, kızım İkra. O kadar farklı bir bebekti ki, anlatamam... Onun yokluğunu kabullenmek, hasretine, acısına dayanmak çok zor, çok! Her gün ağlıyorum istisnasız, hala bebek görmeye dayanamıyorum, hep ağlıyorum, hep ama isyan etmiyorum, asla! Allah korusun. Yavrumu bize müjdeleyen de o, yanına alan da.. Söylediğin gibi sabretmekten başka çaremiz yok. Allah hepimizin yardımcısı olsun, senin de başın sağolsun. Hepsi zor, çok zor...
 

Anladım o olduğunu ama seni daha fazla üzmek istemiyorum. Yaşadıklarının hepsi çok normal. Ben hiç görmediğim halde aynı şeyleri yaşadım seninki daha da zor. Ama kader böyleymiş. Elden birşey gelmiyor sabretmekten başka. Allah sabır versin sana. Çok sabır versin.
 

Amin canım, hepimize.. Evlat acısını yaşamayan anlayamaz, yaşamasınlar da! O kadar zor ve o kadar ağır bir yükmüş ki bu, tarifi imkansız! Yüreğin yanıyor, haykırmak, avazın çıktığı kadar bağırıp, ortalığı yakıp yıkmak geliyor insanın içinden ama inancım beni frenliyor. "Sabret" diyor, "Allah, sabredenlerle beraberdir" ayetini hatırlatıyor bana ve sessiz sessiz, için için, yavrumun en son giydiği kıyafetlerine sarılıp, koklayıp ağlıyorum... Artık suçlamıyorum kendimi, bilemedim çünkü. Bilsem yavrumu bile bile ölüme terkeder miyim?.. Son anına kadar hep yanındaydım, yoğun bakıma alınıncaya kadar hep başucundaydım kuzumun, son iki saat ayrı kalmıştım yavrumdan ama nerden bilirdim ki, ondan iki saat değil, sonsuza kadar ayrı kalacağımı..! :'(

Yavrularımız cennette bizleri bekliyor, inşallah şefaatçilerimiz olurlar ve kavuşuruz ilk göz ağrılarımıza...
 

Rahmine düştüğünü öğrendiğin an sahipleniyorsun yavrunu, her şeyden koruyorsun, ona bir şey olacak diye gözünden sakınıyorsun. Ama kaderimizde yokmuş onlarla bu dünyada mutlu olmak, inşallah Cennette kavuşuruz yavrularımızla. Sağol canım, Allah razı olsun, sana da bol bol sabır versin...
 
öncelikle basin sagolsun canim. allah gani gani sabir versin. sana en iyi anliyanlardan biri olarak yaziyorum..
bende sorunsuz bir hamileligin ardindan doguma gittigimde, hemsire olacak kadin (genc ve yeni baslamisti)
beni 3 saat beklemeye alip nstye bagladi ve bebegimin kalp atislari yerine benim nabzimi ölctü. oysaki bebegimi
coktan almalari gerekmis. benim ilk hamileligim oldugundan ve hersey yolunda gittiginden anliyamadim.
fakat nefessiz kaldi beynine oksijen gitmedi ve o 3 saat o ihmal o hata aldi yavrumu benden.. 2 gün kablolara
bagli yasadi.. doktorlar fisleri cekmemizi istedi .. bir anne bir baba olarak yavrusunu o sekil görmek tarifsiz bi aci..
konduramadik ilk gözagrimiza bunu.. aci ceksin istemedik.. bi anlami yok dediler.. cok hasar görmüs..
otopsi sonucunda hic birsey cikmadi. doktorlar yanliz bir ihtimal verdiler.. dogum esnasinda bebegimin hic kani yoktu.
tüm kani nerdeyse bana gecmis. nasil ne sekil bana gecer hala bir sir. kanimda bebegimin kani cikti. dogdugu
bi mucizeydi okadar az kanla.. fakat buda sadece bi ihtimal.. diyorum ya evet hata var ihmal var fakat rabbim isteseydi
eminimki bukadar mükemmel giden bi hayatim bi hamileligimin sonunda bunuda kabul görür olurdu..
olmadi .. suan tam 6 ay gecti üzerinden hala agliyorum hala toparlanamadim.. cok büyük bi aciymis cok..
hayatim degisti hic bisey eskisi gibi olmayacak. bunu bir 24 yasindaki anne söylüyor. kendimi 60 yasindan farkli görmüyorum.
ne bir yeni bebek nede baska bisey oglumu Emir-Berkemi asla geri getirmeyecek. yerini doldurmayacak. o hep kalbimde.
cok özledim kücük canavarimi .. tekrar basiniz sagolsun .. allah sabir versin canim..
 

Senin de başın sağolsun canım, yaşadıkların çok çok ağırmış. Allah sana ve eşine bol bol sabır versin...

Benim de hamileliğim hiç sorunsuz geçmişti, artı bir de ben şeker hastasıyım. İlk zamanlar en ufak şekerim çıksın, hemen korkup ağlama krizlerine girerdim, yavrum benim yüzümden zarar görürse diye. Çok şükür, sonra şekerimi dengelemeyi öğrendim. Normal doğumla doğurmak istedim, sütüm hemen gelsin diye ama doğumda zorlanınca vakumla aldılar bebeğimi. Sütüm de geldi emzirdim onu, sapasağlamdı yavrum. Sonrasında daha 14 günlükken yavrumu grip başlangıcından doktora göstermiştim, 2 şurup vermiş, biri antibiyotik! Ertesi gün eşim aldı, 3 gün kullandık. Sonra başka bir doktora gösterince ilaçları, hemen kesmemizi söyledi. O günden 4 gün sonra yavrum kakasını yaparken ıkınmaya başladı. Çok zorlanıyordu, canım gidiyordu. Ertesi gün doktora götürdüğümüzde beyin kasları tam gelişmediğinden kaslarını yönetemiyor dedi. İlk günden hiçbir sorunu yoktu ki, gayet güzel yapıyordu. Noldu da beyin kasları yönetememeye başladı? Antibiyotik! Vefat etmeden 2 gün önce bakla yemeği yemiştim. İşte o, zaten yavrumun direnci düşmüştü antibiyotik ve ıkınmadan, üstüne bir de ben bakla yiyince bünyesini çökertmiş! İdrarında pembelik başladı(kan işiyormuş meğersem yavrum), ağız dolusu kusmalar, bir gün önce de sararmaya başladı. Doktora götürelim dedik, vefat edeceği gün sabah çok iyi uyandı yavrum ama gecesi çok sıkıntılıydı. İlk defa bizi sabaha kadar uyutmadı. Sabah iyi görünce, iyice araştıralım, iyi ve sabit bir doktora götürelim dedik, o gün götürmedik. Keşke götürseymişiz ama ne farkedecekti ki... Yavrumun öyle ya da böyle vakti dolmuş, bir sebeple gidecekti. Sebebi "biz" olmuşuz, bilememişiz... Artık kendimi suçlamıyorum, sebepsiz bir şey olmazmış. Bizim de kaderimiz böyleymiş. Sabrediyoruz ama gelin bir de bize sorun. İçimiz kan ağlıyor, eşimle birbirimize sarılıp sarılıp ağlıyoruz. Yokluğuna alışamadık, çok özlüyoruz boncuk gözlümüzü... Gözümüzden sakınmıştık ama olmadı işte, elimizden kayıp gitti yavrumuz, tutamadık... Allah hepimize sabır versin, inşallah cennetinde buluşturur bizi yavrularımızla...
 
canım basın sagolsun.çok zordur bilirim.
üstünden 10 ay gecti aysenazım gideli ve su an yeniden hamile olmama ragmen acısı hala siddetli.
onun yeri öylesine farklıki.anlasılmıyor doktorlar anlayamıyor bazı seyleri.
bizde sorunsuz bir süreç gecirdik taki 6 aydan sonraya kadar.
kendimi cok sucladım.çünkü strestle dolu bir hamilelikti.
babamı kaybettim önce.hamileliğime sevinemedim bile.
sonra abimi uykusunda felç gecirirken gördüm.hersey bir kabus gibiydi.
sonra ardı sıra gelen erken dogum.34 haftalık olması gereken yavrum 29 haftalık dünyaya geldi.
gelişim geriliği vardı.yazgı buymus.kabulleniyorsun.elhamdülillah sende bilincindesin.
kendimi suclamayı bende bıraktım.şimdi yeni bebegimi kaybetmeme cabasındayım.
bu hamileliğimdede sorunlar bas gösterdi daha şimdiden.
protein kacagı var. Rabbim esirgesin inş.tevekkülümüzü saglam eylesin.
evlat bambaska birsey.Rabbim kimseyi evladından ayırmasın.
bir daha acısını göstermesin.
 

Canım benim, senin de başın sağolsun. Allah sabrına sabır katsın. İnşallah meleğin kardeşinin dünyaya gelmesine yardımcı olur. Ben naparım diye hep düşünüyorum, ikinci bir çocuğu ne zaman, nasıl isterim, bilmiyorum... Bildiğim tek şey, ikinciye hamile kalsam da, İkra'mın acısının aynı sende olduğu gibi, şu zavallı yüreğimi cayır cayır yakacağı..!
Rabbim her acının yanında sabrını da veriyor, yoksa insan kahrından ölüp gidecek! Allah kimseyi evladıyla sınamasın. Bizlere de bir daha aynı acıyı yaşatmasın...

"Bugün rüyama gelmeni Allah'tan çok istedim yavrum. Her namaz arkası yalvardım, bir kerecikte olsa yavrumu göreyim diye.. Sabah namaza kalktım, gene dua ettim, gene istedim seni görmeyi ama... Gelmedin be bitanem, göremedim senin o boncuk gözlerini, koklayamadım cennet kokunu, öpemedim o minicik ellerini, ayaklarını, bıdığını, basamadım seni bağrıma... Melek annen, meleğini çok özledi be minnağım..." :'(
 
"Analar yakınında olsun ister evlatlarını;
Yanı başında olsun, öpsün, koklasın...
Kader bu ya,
Evlatlar bazen bırakır gider analarını...
Ânidir her ölüm, zamansızdır, haksızdır çoğu zaman,
Kabullenmek istemez geride kalanlar...
Sanki geri gelecekmişsin gibi umutla beklerler;
Günlerce, haftalarca...
Ama ÖLÜM, ayrılıkların en acımasız olanıdır,
Ve ZAMAN, umutların katili...
Gene de geriye dönüp baktığında, ANILAR'dır sadece hatırlanan,
Yarım kalmış hayatlar, geride kalanlarda yaşanır.
Gidenler, hissettiklerinde hatırlandıklarını,
Ölüme de gülümserler, hayata gülümsedikleri gibi..."
 
Ne denir ki evlat acının üzerine
2 yıl önce bugün 8 temmuz 2010
hayatımın en heyecanlı ve en mutlu günü saydığım gelmesini 4 gözle beklediğim gün
bebeğim doğdu evet
ama kucağıma bile alamadan sütümü emziremeden makinaya bağlı sadece 2 gün dayanabildi
çok acı
çok tarifsiz
bunca zamana rağmen daha odasını bile bozamadım ben
aldığım her nefeste, attığım her adımda acımda mutluluğumda hep vardı melek kızım
rabbim sizlerede kolaylıklar versin
ama bu acı hiç bitmiyor eksilmiyor
boğazımda herşey düğüm düğüm
hepimizin tekrar başı sağ olsun
 

Evlat........ Sözün bittiği yer... Her an onun yanında olmak istiyorum, ona dokunmak, doya doya öpüp koklamak istiyorum boncuğumu... Rabbim hepimize bol sabır versin. Çok zor; onun yokluğuna alışmak, hasretine, acısına dayanmak... Her gün katlanarak artıyor özlemi. Gözlerimde yaş hiç dinmiyor. SABIR, YA SABIR...
 
ne kadar güzel bir bebekmiş kuzum benim, benim miniğimde çok tatlıydı 3 ay küvezde yaşadı oksijensiz kaldı vardı bi ihmal bi hata evet çok suçladım kendimi şöyle yapsaydım olmayacaktı böyle yapsaydım olmayacaktı hala da suçlarım ara ara , ama hayatta ki en zor şeydir çaresizlik çaresizdik elden bir şey gelmiyordu allahım sen istersen mucize yaratırsın ne olursun gör bizi, duy bizi diyordum yaşasaydı makinelere bağlı yaşayacaktı ne isteyeceğimi bilmiyordum allahım sen hakkımda hayırlısını ver dedim ve bekledim sonra kaybettik isyan etmedim ama neden ben dedim kötülük yaptım cezamı bu dedim çok sorguladım kendimi ama sdonra teslim ettim kendimi, acım dinmedi hala çok özlüyorum telefonumda resmi var baktıgım anda yıkılıyorum sürekli geziyorum hep arkadaşlara gidiyorum bugün 2 arkadaş dışardayız onlar konuşuyolar bende bebek kıyafetleri satan mağazaya bakıyorum içim yanarak ama kimse benim nereye baktıgımı ya da ne hissettiğimi anlamıyor sonra evet evet deyip onların sohbetine dönüyorum gizlemeye çalıştığım bir hüzünle, zor bir sınav hemde çok zor ama vardır bi bildiği allahın yavrularımızın ömrü bu kadarmış yaşatabilirmiydik onları bilmiyoruum yapamazdık kader işte ben her şeye dikkat ettim çok güzel ve sorunsuz bir hamilelik geçirdim ama olmadı benim dışımda gelişti her şey işte bunun adı kader...
 

Canım başın sağolsun Allah bu acıyı bir daha yaşatmasın
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Suyum geldiği için 26+2'de doğum yaptım. Ne yazık ki melek oğlum 8 gün yaşayabildi.
Yorumlar
10
Görüntüleme
7K
zeze1989
Z
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…