merhabalar, üniversite öğrencisiyim, 1 yıllık evliyim, bebek olursa noolur......????

Forumu daima uzaktan takip ediyordum, bir yıllık evliyim, ailemden de biraz uzağım, kafama ne zaman bişey takılsa acar kk den bakar soru işaretlerimi birçok bakış açısıyla netlestirme imkanı bulurdum.. fakat bu sorun hakkında pek bir müzakere olmamış, netlesemedim.. Lütfen yardımcı olun, ben 20 yaşındayım, 1 yıllık evliyim, eşimle aramızda çok derin bağlar var, onu ne kadar çok sevdiğimi ifade edemem, lakin, aramızda 12 yaş fark var, bu herkesi çok şaşırtıyor ama biz öyle iyi anlasiyoruz ki çok şükür hicbir sorunumuz olmadı bir yıldır, kendi aramızda bu cicim ayları bizim yıl oldu deriz hep... amma gelin görün ki bir bebek mevzusu açıldı şimdi bikaç aydır, ben üniv okuyorum, haftanın üç günü dersim var, diğer günler evdeyim, eşim bebek istiyor, ben de ona haksızlık etmek istemiyorum çünkü evlatlarimi büyüduklerinde torunum zannedecekler diyor, ben de buna çok çok çok üzülüyorum, sinifimizda evli bayanlar var, cocuklarini büyütmüşler ama, en en en kötü ihtimal okulumu dondururum diye düşünüyorum ama tek sorun okul olsa..... ben kendimi hic ama hic annelige hazır hissetmiyorum maalesef kitaplar okumaya başladım, bebek gördüm mü hissetmeye çalışıyorum ama içimde gram bir istek yok eşime ise hicbirsey soylemedim, ama o hissetmiş, vazgeçti tabii, ama ben olması gerektiğini düşünüyorum, iş ciddiye bindiginde ise içim soguyor, ben kendimi hala daha çocuk gibi hissediyorum, anne olmaya zerre hevesim yok, Allaha da büyük konuşmuş olmayayım bu konuda hiç yorum yapmam normalde ama suan istişare maksatli soruyorum, altından kalkamamaktan da korkuyorum, zaten ev işleriyle başım dertte, bi de bu olursa hic yapamam ama işte istesem anne olmayo böyle düşünmem heralde, benim fitratim mi bozuk her kadının icinde anne olmak evlat büyütmek bebek bakmak vardır hatta küçük kızlar bile evcilik oynar oyuncak bebeklerine bakarlar ben niye boyleyim...???

bebek ortak alıması gerekn bir karar canım, özelliklede anneler için bir dönüm noktası, uykusuz günler, onun her haliyle meşguliyetler, buna psikolojik olata hazır olman gerekiyor ki bu düzeni kaldırabilmen için, pek cicim ayı falan kalmıyor çnkü, bütün dikkatker bebişe yöneliyor be seferde onun mutluluğu sizin cicim ayı mutluluğunuz oluyor, bnm eşim 37snde baba oldu bence hiç geç değil, eşinde sana haksızlık etmesin, önce bi kendini hazırlaman gerekiyor. öte yandan şunuda ilave edeyim benim yavrumda pek uykusz 2 yaş sendromu agır geçen bir cocuk, fakat ben anne olunca hayatımın daha anlamlı oldugunu düşünenlerdenim, her şey gönlünce olsun sevgilerimle..

merhabalar, öncelikle ne güzel mutlu bi evliliğin varmış senin adına çok mutlu oldum umarım hayatının geri kalan kısmında da hep eşinle ve zamanı geldiğinde çocuklarınla mutlu olursun. Senden yaşça çok büyük sayılmam ayrıca evli de değilim çocuğumda yok ama sana cevap yazmak istedim. Bir bebek tabii ki evin neşesidir, evliliğin en güzel tarafıdır ama zamanı gelmediğini düşünüyosan ve kendini 'anne' olmaya hazır hissetmiyosan bu daha sonra fikrini değiştirebileceğin ya da vazgeçebileceğin bir şey değil Sen de şu an da nasıl hissettiğini bilmiyorsun bence tam olarak ama bana biraz kendini zorunda hissediyormuşsun gibi geldi. Eşin baba olmak için kesinlikle geç kalmış değil aksine sen anne olmak için bence çok gençsin. Anne olmak için tek kriter yaş değil tabii ki dediğim gibi kendini hazır hissetmen önemli. Buna hazır hissetmeden sadece eşin istediği için şu an çocuk yapmak emin ol ileride evliliğini de etkiler. Sen mutsuzken çevrendekileri, aynı yastığa başını koyduğun adamı nasıl mutlu edebilirsin ki... Verebileceğim tek tavsiye, en kısa zamanda eşinle hissettiklerini açık açık konuşman olacaktır. Umarım yazdıklarımı samimiyetsiz bulmazsın :) Hep mutlu kal :)

Merhaba.Diğer arkadaşlarında dediği gibi bebek yapmak için ikinizinde hazır olması gerekir.Benimde eşimle aramda 7 yaş fark var.22 yaşımdaydım evlendiğimizde şuan evlilikte 5 seneyi bitirdik ve ben yeni hazır hissettim kendimi.Eşimde buna saygı duydu.şuan 34 yaşında eşim ve ben yeni hamileyim.Yani güzelce konuşup kendini henüz hazır hissetmediğini anlatman lazım.Eğer dediğin kadar iyiyse evliliğiniz ve birbirinize karşı olan bağlarınız bunu saygıyla karşılaması lazım.Çünkü evlenirken senin yaşını biliyordu ve ne kadar genç olduğunuda.

İçten ve samimi yorumlarınız için çok teşekkür ederim, ben biraz da mantığımla düşünmeye çalıştım, duygularımı dinlemeden.. eşim senin bunu asla bir fedakarlık gibi yapmanı istemiyorum, senin de en az benim kadar istemen gerekli diyor zaten.. o sadece fikrini beyan etmişti, ben de evet, fedakarlık yapmak istedim, bunu itiraf ediyorum..... (