güzel bi başlık olmuş kibela tebrik ederim...
ben genel olarak fikrimi belirtmek istiyorum.
her mesleğin içinde işini iyi yapan- kötü yapan,iyi insan-kötü insan vardır.ama bazı mesleklerden millet olarak daha fazla fedakarlık bekleriz.belki fazladır beklediğimiz ama bu imesleği seçen insanların daha dayanıklı,hoşgörülü ve sabırlı olmasını bekleriz.
mesela hemşireler ve doktorlar(hatta diğer sağlık personeli) ne kadar nöbetten bunalsalarda,aldıkları maaş belkide hak ettiklerinden çok daha az olsada hastaya bağırmamalarını,itip kakmamalarını,güleryüzlü olmalarını isteriz.çünkü karşındaki hastadır..hasta insanın sabıra ve güleryüze ihtiyacı vardır.işindeki veya özel yaşamındaki olumsuzlukların acısını hastadan çıkarmamalarını isteriz.
mesela eğitimciler...ne kadar kızsalarda çocuklarımıza gereğinden çok bağırmasınlar,vurmasınlar isteriz.bizden yani annesinden daha sabırlı olsun isteriz.çünkü bizi dinlemeyen çocuklar öğretmeni dinler bunu biliriz.zaten biz anneler yeterli gelebilseydik kendi başımıza öğretmenlere ihtiyaç kalmazdı.ama bu yetersizliğimiz "bir çocukla uğraşamamış" şeklinde değerlendirilmesin isteriz.çocuğumuza öğrenme güçlüğü çektiği için hakaret edilmesin isteriz.ne kadar bunalsalarda,aldıkları ücret verdikleri emeğin yanında devede kulak gibi kalsada bunları isteriz,bekleriz.
mesela hukukçular...ellerini vicdanlarına koyup karar vermelerini isteriz.sadece haklıya-haksıza bakmalarını isteriz.
mesela polisler...görevlerini düzgün yapsınlar isteriz.bizleri hata yapığında yolunacak müşteriler gibi görmemelerini isteriz.
isterizde isteriz...
aklıma geldikçe yazarım...:enbuyukkk: