merhaba kızlar
aslında her şey beyinde diyorlar ya onu anlatacağım size
ben yıllarca sen zaten doğduğunda 5 kiloydun hep kilolu olacaksın denilerek büyütüldüm ve hep öyle oldu. zayıf zamanımı hatırlamıyorum sınıfın hep en kilolusuydum tartıyla aramızda kalan sırlarımız oldu her seferinde benim inerken kendime lanet okuduğum sırlardı bunlar.15 yaşında pko tanısıyla tedaviye başladım doğum kontrol haapları kilo aldırdı bahanem oldu hep. gerçekliği olsa da hep o cümlenin arkasına saklandım. lise sonda son gördüğüm rakam 94 tü üniversitede erkekler hep kankamdı beğendiğim çocuklara kız ayarladım hep. sonra bi kitap buldum bunun beyinde bittiğine dair sonra zayıflama süreci başladı.
kitap bana beni şişmanlatan şeyin beynime yolladığım mesajlar olduğunu öğretti. neydi bunlar?
*sen pko lusun şişman kalacaksın
*annen de şişman
* zaten şişman doğdun
* ben kilo veremem
sonra baktım ablam da annemin çocuğu ve pkolu ama ideal kilosunda. hemen hormon tahlillerimi yaptırdım insülin direnci çıktı kan tahlillerinde hormonlar normal adet olamamak kilolu olmaktanmış.sonra düşünmeye başladım neden diyetlerde kilo aldım hep diye. cevap şu ki aç kaldım diyetlerde beynime diyettesin baskısı uygulayıp kıtlık yarattım o da ne bulursa depo etti. sık sık yemek yemeye başladım ve kilolara takmamaya çünkü onları değil zayıfladığımda nasıl görüneceğimi düşünmem lazımdı ve bunu sağlığım için yaptığımı. yürürken, minibüsteyken her an zayıflayınca ne yapcam nasıl görüncem ne giycem kim bana nasıl bakacak diye düşünmeye başladım her şeyden az az yedim ama bana şeker zararlıydı bazen kaçamaklar da yaptım ama aklımda olan tek şey bunu sağlığım için yaptığımdı ve kısa süre değil ömür boyu böyle beslenecektim sonra kilolar yavaş yavaş gitmeye başladı bayaaaa yavaaaaaaş 5 yılda 29 kilo kadar :) önce 92 yi gördüm sonra 90 uzun süre 88-86 da kaldım derken 84. 70lere düşer miyim düşeceğim dediğimde 77 de takıldım biraz kilo verdim derken 72 de takıldım 70 e düşünce rahatladım 2 kilo aldım sonra dikkat etmeye başladım tekrar yağlı yemekleri ve ekmeği neredeyse yasakladım kendime çünkü bu benim için iyi olandı sonra 68 oldum 67 de takıldım bu sabah tartıda 65 i görünce kendime olan güvenim arttı ben 58 e düşeceğim dedim bir kez daha hayal ettiğim kiloya daha var ama her şey düşünmekte bitiyormuş başarılar
aslında her şey beyinde diyorlar ya onu anlatacağım size
ben yıllarca sen zaten doğduğunda 5 kiloydun hep kilolu olacaksın denilerek büyütüldüm ve hep öyle oldu. zayıf zamanımı hatırlamıyorum sınıfın hep en kilolusuydum tartıyla aramızda kalan sırlarımız oldu her seferinde benim inerken kendime lanet okuduğum sırlardı bunlar.15 yaşında pko tanısıyla tedaviye başladım doğum kontrol haapları kilo aldırdı bahanem oldu hep. gerçekliği olsa da hep o cümlenin arkasına saklandım. lise sonda son gördüğüm rakam 94 tü üniversitede erkekler hep kankamdı beğendiğim çocuklara kız ayarladım hep. sonra bi kitap buldum bunun beyinde bittiğine dair sonra zayıflama süreci başladı.
kitap bana beni şişmanlatan şeyin beynime yolladığım mesajlar olduğunu öğretti. neydi bunlar?
*sen pko lusun şişman kalacaksın
*annen de şişman
* zaten şişman doğdun
* ben kilo veremem
sonra baktım ablam da annemin çocuğu ve pkolu ama ideal kilosunda. hemen hormon tahlillerimi yaptırdım insülin direnci çıktı kan tahlillerinde hormonlar normal adet olamamak kilolu olmaktanmış.sonra düşünmeye başladım neden diyetlerde kilo aldım hep diye. cevap şu ki aç kaldım diyetlerde beynime diyettesin baskısı uygulayıp kıtlık yarattım o da ne bulursa depo etti. sık sık yemek yemeye başladım ve kilolara takmamaya çünkü onları değil zayıfladığımda nasıl görüneceğimi düşünmem lazımdı ve bunu sağlığım için yaptığımı. yürürken, minibüsteyken her an zayıflayınca ne yapcam nasıl görüncem ne giycem kim bana nasıl bakacak diye düşünmeye başladım her şeyden az az yedim ama bana şeker zararlıydı bazen kaçamaklar da yaptım ama aklımda olan tek şey bunu sağlığım için yaptığımdı ve kısa süre değil ömür boyu böyle beslenecektim sonra kilolar yavaş yavaş gitmeye başladı bayaaaa yavaaaaaaş 5 yılda 29 kilo kadar :) önce 92 yi gördüm sonra 90 uzun süre 88-86 da kaldım derken 84. 70lere düşer miyim düşeceğim dediğimde 77 de takıldım biraz kilo verdim derken 72 de takıldım 70 e düşünce rahatladım 2 kilo aldım sonra dikkat etmeye başladım tekrar yağlı yemekleri ve ekmeği neredeyse yasakladım kendime çünkü bu benim için iyi olandı sonra 68 oldum 67 de takıldım bu sabah tartıda 65 i görünce kendime olan güvenim arttı ben 58 e düşeceğim dedim bir kez daha hayal ettiğim kiloya daha var ama her şey düşünmekte bitiyormuş başarılar