Merhaba ablalarım,
ilkokul,ortaokul,lise dönemim tam bir felaketti.. onlardan daha başarılı olduğum için sınıftakiler tarafından dışlanırdım. tam bi mobbinge uğruyormuşum da haberim yokmuş.. kaç ay kimsenin konuşmadığını bilirim benimle. duvardan duvara fırlatıldığımı, üzerime yüründüğünü bilirim.. sebep ne, sen bizden başarılısın..bir de bu pisliklere destek olan öğretmenler de cabasıydı.. öğretmenler de onlara güçleri yetmediği için beni görmezden gelirlerdi. bilgi yarışması mı oldu ben mi kazandım, öğretmenler kaybedenleri tebrik eder benim suratıma dahi bakmazlardı.
üniversite 3.sınıf öğrencisiyim şimdi; tam burslu okuyorum, çiftanadal yapıyorum şükür; birçok arkadaşım, dostum oldu artık. artık başarımdan dolayı ezilmiyorum aksine saygı duyuluyorum. benimle samimi olmayan belki sevmeyenler bile paşa paşa saygı duyuyor artık.. hocalar, bölüm başkanı, dekan her daim arkamdalar elhamdülillah.. ama dediğim gibi alışkın değilim buna ben :)
ancak bu bende mükemmelliyetçiliği getirdi ne yazık ki. ne kadar mükemmel olursam insanlar beni o kadar ezmeye korkar, o kadar saygı duyar diye düşünmeye başladım. bu dönem 4 ortalama yaptım, genel ortalamam 3,70'e çıktı ancak hala yetmiyor bana. ya da en ufak bir şeyi bile kafama takıyorum, kimsenin umursamayacağı şeyleri bile.. çünkü eğer bu küçük şeyleri millet farkederse beni buralardan vurmaya kalkarlar..
ne yapmalıyım..
ilkokul,ortaokul,lise dönemim tam bir felaketti.. onlardan daha başarılı olduğum için sınıftakiler tarafından dışlanırdım. tam bi mobbinge uğruyormuşum da haberim yokmuş.. kaç ay kimsenin konuşmadığını bilirim benimle. duvardan duvara fırlatıldığımı, üzerime yüründüğünü bilirim.. sebep ne, sen bizden başarılısın..bir de bu pisliklere destek olan öğretmenler de cabasıydı.. öğretmenler de onlara güçleri yetmediği için beni görmezden gelirlerdi. bilgi yarışması mı oldu ben mi kazandım, öğretmenler kaybedenleri tebrik eder benim suratıma dahi bakmazlardı.
üniversite 3.sınıf öğrencisiyim şimdi; tam burslu okuyorum, çiftanadal yapıyorum şükür; birçok arkadaşım, dostum oldu artık. artık başarımdan dolayı ezilmiyorum aksine saygı duyuluyorum. benimle samimi olmayan belki sevmeyenler bile paşa paşa saygı duyuyor artık.. hocalar, bölüm başkanı, dekan her daim arkamdalar elhamdülillah.. ama dediğim gibi alışkın değilim buna ben :)
ancak bu bende mükemmelliyetçiliği getirdi ne yazık ki. ne kadar mükemmel olursam insanlar beni o kadar ezmeye korkar, o kadar saygı duyar diye düşünmeye başladım. bu dönem 4 ortalama yaptım, genel ortalamam 3,70'e çıktı ancak hala yetmiyor bana. ya da en ufak bir şeyi bile kafama takıyorum, kimsenin umursamayacağı şeyleri bile.. çünkü eğer bu küçük şeyleri millet farkederse beni buralardan vurmaya kalkarlar..
ne yapmalıyım..
