- 3 Ekim 2015
- 247
- 139
- 103
Merhaba, kısaltarak yazmaya çalışacağım ama lütfen yorumsuz geçmeyin, objektif olarak görüşleriniz benim için önemli.. Gerçekten birşeylere karar vermem lazım ve desteğe ihtiyacım var. 
Lise son sınıfta bir sevgilim vardı neredeyse ayrıydık kötü bir ruh halindeydim o zamanlar, aynı zamanda dershanemde benimle çok ilgilenen bir çocuk vardı. Yaşadığımız yerde okuyordu ama aslında başka bir yerden geliyordu. Bana ilgisi vardı hissediyordum, ama hiç konuşmamıştık bu konuda. Arkadaş gibi görünüyorduk ama bazı şeyleri hissedersiniz ya işte.. Ben de boş gibi değildim ama kafam çok karışıktı. Bir gün kahve içmeye çıktık ve ona o zamanki sevgilimi anlattım. Aslında çok pişman oldum sonradan çook..
Ama amacım "ben böyle böyle birşey yaşadım bunu bil" demek gibi birşeydi.. O da bozuldu ama belli etmemeye çalıştı hatta bana destek bile oldu. Ve sonra üniversiteye giriş sınavlarımız oldu. Onun bir yeri kazandığını duydum ve ben de İstanbul'u kazandım. Ama sonra fark ettim ki onun facebook, twitter hesapları kapanmış, whatsapp'da numarası kalkmıştı. Kazandığı yere gitmediğini düşündüm. 3 sene geçti. 3 sene boyunca ondan hiç bir haber alamadım. Öldüğünü bile zannettim. Yok olmuştu resmen. Başka bir yerden geldiği için ortak arkadaşlarımız da neredeyse kalmamıştı, kimseye soramadım. Resmen içimde kalmıştı, sık sık rüyama giriyordu. Hep düşünüyordum acaba eski sevgilimden bahsetmesem nasıl olurdu.. Neler değişirdi. Yaklaşık 1 sene önce beni facebooktan ekledi. Şok içindeydim. Bir daha hiç konuşmayacağımızı düşünüyordum. Kabul eder etmez yazdı, konuştuk. Hava Harp Okulunu kazanmış. Rehberi silinip numarası değiştiğinden sosyal medya hesabı açması da yasak olduğundan iletişimimiz kopmuş.. Ara ara konuştuk. Ona bir gün onu rüyamda gördüğümü söyledim.. O da "Bir başka rüyaya kalmasın bence İstanbul'da buluşalım müsaitsen" dedi.. numaramı istedi, ve İstanbul'da görüşmek için sözleştik. Yakın bir zamanda birkaç gün arka arkaya konuştuk ve konuşmamız normal bir arkadaştan bir tık ötede gitti. Sabah günaydın mesajıyla başlayan ve ertesi gün sabahına dek süren konuşmalar. Sanki uzun zamandır beklemişiz gibi sabırsızdık. Birbirimizi daha çok tanımaya yönelik konuşmalar oldu. O kendi hayatını anlattı, sık sık benimkini sordu. Askeriyedeki hayatını herşeyi tek tek üşenmeden anlatıyor açıklıyordu. Benim anlattıklarımla da çok ilgiliydi. Temkinliydi, belli ediyordu bazı şeyleri ama beni de ölçüyordu. (Kadınlar hisseder ya..
) İlerisine yönelik sözler söylüyordu. Görüşürüz, yaparız, konuşuruz.. gibi. Bende olumlu adım atıyordum yine boş kalmıyordum. Sonra o okuluna girdi, telefonu hafta sonları hariç yasak olduğu için iletişimimiz şimdilik yine koptu. En kısa zamanda yüz yüze görüşmek üzere sözleştik. Haber bekliyorum şimdi ondan. İlk izin günün bana ayıracakmış.. Benim kafam çok karışık. bir yandan diyorum bu kadar zaman geçmişken benimle konuşma zorunluluğu yok.. Kopmuşuz yani bi şekilde. Ama o da bunu telafi etmekten yana.. Her seferinde konuşmak istediğini söyledi, belli etti. Artık hayatlarımız da çok farklı o bi asker.. Acaba onun da benim gibi içinde bir şeyler kalmış olabilir mi? Neden böyle konuşmalar geçti anlamlandıramıyorum.. Bi gün olumlu düşünüyorum sevinçliyim, bi gün bunalımdayım resmen.. Kendimi kaptırdım Ama ikimiz de o kadar heyecanlı görünüyorduk ki, neredeyse çok uzun zamandır birbirimizle konuşmayı beklemişiz gibi.. Ne dersiniz? Ne yapmalıyım?
Lise son sınıfta bir sevgilim vardı neredeyse ayrıydık kötü bir ruh halindeydim o zamanlar, aynı zamanda dershanemde benimle çok ilgilenen bir çocuk vardı. Yaşadığımız yerde okuyordu ama aslında başka bir yerden geliyordu. Bana ilgisi vardı hissediyordum, ama hiç konuşmamıştık bu konuda. Arkadaş gibi görünüyorduk ama bazı şeyleri hissedersiniz ya işte.. Ben de boş gibi değildim ama kafam çok karışıktı. Bir gün kahve içmeye çıktık ve ona o zamanki sevgilimi anlattım. Aslında çok pişman oldum sonradan çook..
Ama amacım "ben böyle böyle birşey yaşadım bunu bil" demek gibi birşeydi.. O da bozuldu ama belli etmemeye çalıştı hatta bana destek bile oldu. Ve sonra üniversiteye giriş sınavlarımız oldu. Onun bir yeri kazandığını duydum ve ben de İstanbul'u kazandım. Ama sonra fark ettim ki onun facebook, twitter hesapları kapanmış, whatsapp'da numarası kalkmıştı. Kazandığı yere gitmediğini düşündüm. 3 sene geçti. 3 sene boyunca ondan hiç bir haber alamadım. Öldüğünü bile zannettim. Yok olmuştu resmen. Başka bir yerden geldiği için ortak arkadaşlarımız da neredeyse kalmamıştı, kimseye soramadım. Resmen içimde kalmıştı, sık sık rüyama giriyordu. Hep düşünüyordum acaba eski sevgilimden bahsetmesem nasıl olurdu.. Neler değişirdi. Yaklaşık 1 sene önce beni facebooktan ekledi. Şok içindeydim. Bir daha hiç konuşmayacağımızı düşünüyordum. Kabul eder etmez yazdı, konuştuk. Hava Harp Okulunu kazanmış. Rehberi silinip numarası değiştiğinden sosyal medya hesabı açması da yasak olduğundan iletişimimiz kopmuş.. Ara ara konuştuk. Ona bir gün onu rüyamda gördüğümü söyledim.. O da "Bir başka rüyaya kalmasın bence İstanbul'da buluşalım müsaitsen" dedi.. numaramı istedi, ve İstanbul'da görüşmek için sözleştik. Yakın bir zamanda birkaç gün arka arkaya konuştuk ve konuşmamız normal bir arkadaştan bir tık ötede gitti. Sabah günaydın mesajıyla başlayan ve ertesi gün sabahına dek süren konuşmalar. Sanki uzun zamandır beklemişiz gibi sabırsızdık. Birbirimizi daha çok tanımaya yönelik konuşmalar oldu. O kendi hayatını anlattı, sık sık benimkini sordu. Askeriyedeki hayatını herşeyi tek tek üşenmeden anlatıyor açıklıyordu. Benim anlattıklarımla da çok ilgiliydi. Temkinliydi, belli ediyordu bazı şeyleri ama beni de ölçüyordu. (Kadınlar hisseder ya.. ) İlerisine yönelik sözler söylüyordu. Görüşürüz, yaparız, konuşuruz.. gibi. Bende olumlu adım atıyordum yine boş kalmıyordum. Sonra o okuluna girdi, telefonu hafta sonları hariç yasak olduğu için iletişimimiz şimdilik yine koptu. En kısa zamanda yüz yüze görüşmek üzere sözleştik. Haber bekliyorum şimdi ondan. İlk izin günün bana ayıracakmış.. Benim kafam çok karışık. bir yandan diyorum bu kadar zaman geçmişken benimle konuşma zorunluluğu yok.. Kopmuşuz yani bi şekilde. Ama o da bunu telafi etmekten yana.. Her seferinde konuşmak istediğini söyledi, belli etti. Artık hayatlarımız da çok farklı o bi asker.. Acaba onun da benim gibi içinde bir şeyler kalmış olabilir mi? Neden böyle konuşmalar geçti anlamlandıramıyorum.. Bi gün olumlu düşünüyorum sevinçliyim, bi gün bunalımdayım resmen.. Kendimi kaptırdım Ama ikimiz de o kadar heyecanlı görünüyorduk ki, neredeyse çok uzun zamandır birbirimizle konuşmayı beklemişiz gibi.. Ne dersiniz? Ne yapmalıyım?
Son düzenleme:
Bir yandan da sonradan üzülürsem diye korkuyorum. Ama denemeden de bilemeyiz.. En azından bu sefer içimde kalmaz
