Hayatın sizi hangi koşullarda nereye sürükleyeceği hiç belli olmuyor 20 yaşındayım daha çok gencim ve hırslıyım En çokta hayallerimi gerçekleştiremediğim için kendime kızgınım hırsımın esiri olduğum için mutsuzum. Haketmediğim bir düzende yaşıyorum ve yaşadığım hayatı kendime yakıştırmıyorum En iyisi olmasa bile en azından menmun olayım istiyorum. Sevdiklerim, en çokta annem benimle gurur duysun istiyorum. Ama gelin görün ki; Hayatın monontoluğu rutinliği ve insanların benden beklenntilerinn yüksek olması bütün bunlar minik bir depresyon geçirmeme neden oldu. Çabalıyorum herşey için, yırtınıyorum, sabrediyorum, savaşıyorum ama bütün bunlar patronunuzun szi azarlamasına hakaret etmesine gurunuzu incitmesine suratını asmasına engel olmuyor. Bundan dolayı hep özeleştiri yapıyorum. Yetersizlik duygusu yaşıyorum Bazen diyorum ki eğer ben sorumluluklarımı yerine getiremiyorsam bu dünya da yer mi kaplıyorum. Ağır bir mahluk muyum ki insanlar tarafından rencide ediliyorum Hiç bişey söylemeseler bile gözlerinden anlıyorum hissediyorum Bana insandışı bir varlıkmışım gibi o kadar zoruma gidiyor ki. Bunlara rağmen sabrediyorum ve beni anlayabilen, benim gözümden bakabilen, beni iyi hissettiren hiç kimse yok. Dışa dönük biiri olmama rağmen sosyal hayatımda pasifim ve çok geniş bir arkadaş çevrem olduğu söylenemez. Bir iki tane en fazla. Birde zararlı çıktığım nokta şu; ya karamsar oluyorum, ya da en ufak birşeyde duygularımı bastırıyorum. Umutlarıma rağmen, sebat etelerime rağmen, kendimi avutmama rağmen, dayanmama rağmen, YERİMDE SAYIYORUM. En çok gücüme giden şey bu. Gündüzlerimi mutluyumdur ama geceleri ağladığımı kimse bilmez. Kimseyle adam akıllı dertleşip konuştuğum yok. İnsanların bana hiç fırsatı olmadı Hele de güvendiklerimden.. Hayal kırıklığına alıştımda dedim ya yerimde saymak hep böyle bu şekil devam edicek olması beni korkutuyor. O Kadar şey yapıyorum düşünüyorum çabaklıyorum bir tane güzel lf duyduğum yk ağızlarından ! Yaşama sevincimi kaybettim, Motivasyonum iyice düştü. Karamsarlık çok sahtekar ve acımasız bir duygu. Daha kötüsüünü yaşamaktan korkuyorum. Adım: Azra 20 yaşındayım İstanbul da yaşıyorum.Bir okulda okul öncesi stajerliği yapıyorum. Burayı çoktan beriidir keşfettim İnsanların hikayelerini okudum ve güvendim. Pişman olmayacağıma gayet eminim. Hem kaliteli, hem çok yönlü sade bir misyon hakim bu mecada. Şimdiden teşekkürler . Nasıl bir izlenim bırakırım bilmiyorum. Takdir sizin güzel insanlar.