Hayatın sizi hangi koşullarda nereye sürükleyeceği hiç belli olmuyor 20 yaşındayım daha çok gencim ve hırslıyım En çokta hayallerimi gerçekleştiremediğim için kendime kızgınım hırsımın esiri olduğum için mutsuzum. Haketmediğim bir düzende yaşıyorum ve yaşadığım hayatı kendime yakıştırmıyorum En iyisi olmasa bile en azından menmun olayım istiyorum. Sevdiklerim, en çokta annem benimle gurur duysun istiyorum. Ama gelin görün ki; Hayatın monontoluğu rutinliği ve insanların benden beklenntilerinn yüksek olması bütün bunlar minik bir depresyon geçirmeme neden oldu. Çabalıyorum herşey için, yırtınıyorum, sabrediyorum, savaşıyorum ama bütün bunlar patronunuzun szi azarlamasına hakaret etmesine gurunuzu incitmesine suratını asmasına engel olmuyor. Bundan dolayı hep özeleştiri yapıyorum. Yetersizlik duygusu yaşıyorum Bazen diyorum ki eğer ben sorumluluklarımı yerine getiremiyorsam bu dünya da yer mi kaplıyorum. Ağır bir mahluk muyum ki insanlar tarafından rencide ediliyorum Hiç bişey söylemeseler bile gözlerinden anlıyorum hissediyorum Bana insandışı bir varlıkmışım gibi o kadar zoruma gidiyor ki. Bunlara rağmen sabrediyorum ve beni anlayabilen, benim gözümden bakabilen, beni iyi hissettiren hiç kimse yok. Dışa dönük biiri olmama rağmen sosyal hayatımda pasifim ve çok geniş bir arkadaş çevrem olduğu söylenemez. Bir iki tane en fazla. Birde zararlı çıktığım nokta şu; ya karamsar oluyorum, ya da en ufak birşeyde duygularımı bastırıyorum. Umutlarıma rağmen, sebat etelerime rağmen, kendimi avutmama rağmen, dayanmama rağmen, YERİMDE SAYIYORUM. En çok gücüme giden şey bu. Gündüzlerimi mutluyumdur ama geceleri ağladığımı kimse bilmez. Kimseyle adam akıllı dertleşip konuştuğum yok. İnsanların bana hiç fırsatı olmadı Hele de güvendiklerimden.. Hayal kırıklığına alıştımda dedim ya yerimde saymak hep böyle bu şekil devam edicek olması beni korkutuyor. O Kadar şey yapıyorum düşünüyorum çabaklıyorum bir tane güzel lf duyduğum yk ağızlarından ! Yaşama sevincimi kaybettim, Motivasyonum iyice düştü. Karamsarlık çok sahtekar ve acımasız bir duygu. Daha kötüsüünü yaşamaktan korkuyorum. Adım: Azra 20 yaşındayım İstanbul da yaşıyorum.Bir okulda okul öncesi stajerliği yapıyorum. Burayı çoktan beriidir keşfettim İnsanların hikayelerini okudum ve güvendim. Pişman olmayacağıma gayet eminim. Hem kaliteli, hem çok yönlü sade bir misyon hakim bu mecada. Şimdiden teşekkürler . Nasıl bir izlenim bırakırım bilmiyorum. Takdir sizin güzel insanlar.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Monoton Hayatım, ve Özgüven Sorunu
- Konu Sahibi Nilperim
- Başlangıç Tarihi
catlak_kemmik; Tavsiyen için teşekkür ederim ama Gittiğim işletmeden çok cüzi bir rakamda aylık ücret alıyorum ve bizim muhitte çocuk gelişimi stajerlerine ücet hiç ödenmiyor. Kendi masrafımı karşılıyorum en azından okul bile araştırıyorum Normalde asgari ücretin üçte birni vermeleri lazımken hiç bir işletme para vermiyor.
bende de yorum yapan başkası görünmüyor.
ben de aynı sorundan muzdaripim. tam olarak senin gibi değil. ama özgüven eksikliği çok var. özeleştiri yaparım ben de hep. hatayı kendimde ararım. egom hiç yok ve egosu olan insanlardan nefret ederim. mütevazi, kendi halinde biriyim.. ama ne yazık ki karşımdakilerden aynı davranışları göremiyorum. bilgimin eksik olduğu bir konuda hemen beni aşağılıyorlar. (çok yakınımdaki insanlar değil ama sınıf arkadaşlarım ve dershanedeki arkadaşlarım. ya da arkadaş bozuntuları..) anlamıyorum yani herkes her şeyi bilmek zorunda değil bilgi paylaşılarak öğrenilir annelerinin karnından öğrenmiş gibi nedir bu afra tafra ego bilmiyorum. onlar yüzünden özgüvenim artık hiç yok diyebilirim.
sadece işte buraya bir şeyler yazarak derdimi anlatıyorum ya da derman arayanlara yardım etmeye çalışıyorum...yani öyle bir şey ki, herkes konuşurken çok rahat davranırken ben konuşmadan evvel 10 kez ölçüp tartıyorum acaba şöyle desem yanlış mı olur? dalga mı geçerler? saçmalar mıyım? diye... diyeceğim o ki artık konuşamıyorum bile. sanki insanlar için yaşıyorum. onların düşüncelerini çok önemsiyorum. dalga konusu olmamak icin kendimi yıpratıyorum.
gittiğim her ortama cabucak uyum sağlarım. tanıdık bir ortam değilse bile 2 saat sessizce orada sıkılmadan oturup insanalrı dinleyebilirim. düşünceliyim kimseyi incitmem ama çok incinirim malesef.
Sorununa bir çözüm bulursan beni de etiketle lütfen arkadaşım..
Anladım. Yani onaylanma korkusu yaşıyorsun ve çevrendeki insanlar nezdinde baskı altındasın. Sana belirli şeyleri dayatmaya empoze etmeye çalışıyorlar Önceden bende de buna benzer br sorun vardı henüz 15 yaşındaydım ve arkadaşlarım tarafından kendimi dışlanmış hissediyordum. Sadece görüntüm vardı ve nefes aıyordum hayata çabuk gardımı almıştım ..Sonrasında daha çok araştrmaya okumaya başladım Ne merak ettiysem sosyal medya aracıığıya araştırdım hep kitap okudum. Tartışma konularında kontrol bendeydi adeta. Farklı iletişim poltikalarına yön verdim. Benimle alay edener benle yarışa grdi adeta. Kelime lügatı ancak kitap okuyarak gelişir. Hitab yeteniğini yüksek sesle kitap okuyarak kuvvetlendirebilirsin.
Kod:
merve1996kitap okuyorum ama çok değil. ya nasıl söyleyeyim günümün yarısı sonuçta okulda geçiyor ve 18 yaşında bireyler olmalarına rağmen çok çocuksu davrananlar var ve bunlar bana çok saçma geliyor. aynı duruma düşmek istemiyorum. normalde de zaten konuşmayı seven bir insan değilim. dinlemeyi çok severim ama.