Moral bozukluğu, sadece içimi dökmek istedim.....

Şuan çok kötü bir ruh hali içindeyim... Ben herkese iyi olmaya çalışıyorum, kalp kırmamaya, insanları üzmemeye, kötü olmamak için elimden geleni yapıyorum..Ama karşımdaki insanlar beni kullanıp işleri bittiğinde bırakıyolar.. Arkadaşlarımın, akrabalarımın, ailemin bile hep işi düşüldüğünde aranan insan oldum.. Hiç kimseye hayır diyemiyorum kalplerini kıramıyorum.. Biri benden birşey istediğinde sorgulamadan tamam diyorum... Bi söz varya ensesine vur lokmasını al bu söz aynen beni anlatıyo.. şöyle bir bakıyorumda kendim için üzülmediğim yorulmadığım kadar başkaları için uğraşıyorum.. kötü günlerinde arayıp onlara dert ortağı, maddi manevi her zaman destek olan bir insanım.. ama onlar benim ne iyi günümde ne kötü günümde yanımdalar.. birde şöyle bi yapım var kimseden yardım isteyemem derdimi anlatamam. hep kendi içimde çözmeye çalışırım..bilmiyorum belkide o yüzden hiç arkadaşım yok çevremde.. bilmiyorum şuan çok kötüyüm moralim çok bozuk. ne yazdığımı inanın ben bile bilmiyorum... saece yazıp rahatlamak istiyorum ama kendimi doğru ifade ettiğimden bile emin değilim....

Zor günümde yanımda olan insana canım feda ama sadece işi düştüğünde arayan kimse için fedakarlık yapamam.Bnce siz de gerçekten hak edenler için yardımınızı sonuna kadar yapın ama çıkarcı insanlara kendinizi kullandırmayın.

hep verici olursan değerin kalmaz artık bir görev, bir mecburiyet gibi kalır üstüne
bırak seninle olmak isteyen olsun seni aramak isteyen arasın
kimseye minnet etme işte o zaman sen en değerli olursun...

Sanirim haklisiniz degeride olmuyo insanin.. malesef insanlara cok guveniyorum, biri bana bisey soylediginde asla altinda art niyet aramiyorum hemem inaniyorum.. her darbede artik akillancam diyoorum ama ayni kisi gelsin herseyi unutup yardim etmeye devam ediyorum.. cok kiziyorum kendime degismek istiyorum ama degisemiyorum... buda beni cok mutsuz yapiyo..