Son ana dek kaçarım, olmadık saçma şeylerle uğraşırım. Sınava çalışmam lazımsa gider cam siler, yemek yapmam lazımsa ütüye kendimi vurur, yetiştirmem gereken acil bir şey varsa gider uyurum. Sonra da "anam, yumurta kapıya dayandı, tutuştum, yandım bittim" diye panik yapar, bin kaplan gücüne bürünür hırsla ve motivasyonla o işi bitiririm. Bitince de kendime "Winston, bir daha hiç bir işi savsaklama, zamanında yap, canına yazık kızım, bak onca panik yaptın" derim, ertesi gün gene savsaklarım.
(Anam bana hamileyken kömür yemiş aşerip, ben hep kömürden diyorum bu hallerime

)