Biriciğim can dostum küçük meleğim herşeyim dün akşam üzeri gitti bu konuyu buraya açmakla doğru mu yaptım bilmiyorum benden daha büyük derdi olan insanlar var sonuçta çok özür dilerim ama öyle çok alışmıştım ki ona dün annemin çığlığını duyunca başımdan kaynar sular döküldü sanki fırladım olduğum yerden ama yok nasıl gideyim uçsam uçamıyorum gözden kaybolmuş dün akşamdan beri ağlıyorum kafesini balkona koydum gelir diye ama yok ben her sabah uyandığım da yüzümü bile yıkamadan onun yanına giderdim her sabah onun sesi uyandırırdı bizi ama bu sabah sessiz durduğu yer boş millet evladını kaybediyo Allah daha büyük üzüntü vermesin ama çok bağlanmışım çok canımı yaktı :gitme:
üzülme arkadaşım allah başka keder vermesin bizimde ilk muhabbet kuşumuzu
yeni evliyken almıştık yavruyken
konuşmasını öğretmiştim sonra ilk bebeğim olunca onunla temas kurmasına izin verdim
b.oğlum iki yaşına gelene kadar çok güzel günlerimiz olmuştu
oğlum 2 yaşındaydı o gün sanki bizden ayrılacakmış gibi öptü kokladı öttü omuzumuzdan omuzumuza kondu ve o gün
kaçıp gitti ve oğlumla oturup birbirimize sımsıkı sarılıp ağladık bulamadık gelmedi geri ve ondan başka kuşta sevemedik almadık da
b.eltim oğlumu ağlamasın diye kendi kuşlarını verdiler ama sevemedik verdik geri
ta ki gecen sene bir muhabbet kuşu alana kadar
şimdi ona odaklandık maskotumuz oldu
o da kaçarsa yıkılırız eşimde ondan korkuyor sakın kaçırmayın ha diye
umarım sende kendini toparlarsın canım fazla üzülme oldumu