mutlu olamıyorum

çok mutsuzum ama öyle böyle değil. 32 yaşındayım. Okulumu bitirdim bi hevesle, kurslara gittim, sertifakalar aldım, master yaptım vs. sonra sınavlara hazırlandım, hazırlandım ve hazırlandım. gayet de güzel bir puan aldım. bu uğurda ömrümü tükettim. Çok parasız kaldığım zamanlar oldu mecbur harç borç yapmak zorunda kaldım. Sonuç ne peki ? sonuç kocaman sıfır. Sınavlardan yüksek alsam da mülakatta eleniyorum. Çünkü arkamda sağlam bir torpilim yok. resmen basiretim bağlanmış durumda. Üstümde sürekli evlen baskısı var. Herkes evlenmem için ısrar ediyor. oysa ben çok mutsuzum. Kimseyle ne tanışmak ne de görüşmek istiyorum. Arkadaşlarımı bile sildim attım. şimdi saçma sapa bir işte çalışıyorum sadece çalışmak için çalışıyorum. Ölmek için yaşadığım gibi. her gece ama her gece ağlayarak uyuyorum. oysa o kadar cıvıl cıvıl birisiydim ki. Selen dendiği zaman herkes kahkaha selen mi derdi. antidepresan kullandım ama onu da bıraktım benim için çözüm değil. Kaderimi kabul edemiyorum bir türlü. durumumu kabullenemiyorum. sürekli neden diye soruyorum sürekli. Maneviyatım zaten çöktü gitti isyan halindeyim artık sürekli. Son 2 yıla kadar beni üniversite öğrencisi sanan insanlar şimdi bana 40 yaşında mısın diyor.

yaşıtlarıma bakıyorum kimse benim gibi değil. herkes işinde gücünde yuvasında. benim bir yuvam bile yok ve olmayacak da. resmen sefilleri yaşıyorum. utanıyorum halimden. çünkü herkes benim ne kadar çalışkan ve azimli olduğumu biliyordu. bana acıyan gözlerle bakmasını istemiyorum kimsenin.

öyle işte sadece içimi dökmek istemiştim

Saglıgınız var ve işinizde var kendınızı kapatmayın.Demekkı hagırlı değilmiş.Evet hep torpil işliyor bu devırde ama helal mi?Rabbım kul hakkıyla gelmeyın diyor.

Bende aynı durumraydım ve hala öyleyim hala çabalıyorum herşaye geç kalıyorum hayatım akıp gidiyor ama ben hiç zevk alımıyorum birşeyden. Psikolojim berbat işim olmadan evlenmem dedim konuştuğum vardı çevre baskısı yüzünden evlendim aldatıldım. Hayatımın en berbat zamanlarını geçirdim iki yıldır ne akraba var etrafımda ne arkadaş herkesten uzaklaştım.
Şimdi dedim ki kendi kendime ben bu işi başaracağım yılmayacağım. Atanmak için elimden geleni yapacağım ve büyük bir kararla tekrar kpss ye başladım yaklaşık bir buçuk ay oldu ve bu sefer deli gibi çalışıyorum. Açık söyleyim mi hiçbir aktivitem yok ne gezme ne alışveriş ne tv... Herşeyi çıkardım hayatımdam tek aktivitem burası kadınlar kulubu. Başka hiçbirşey yok eşek gibi çalışam ve kazanacam bunu hergün kendime söylüyorum çünkü yapacak başka birşeyim yok.
Sizde kendinizi motive edin yoksa insanda ne psikoloji ne de ümit kalıyor.
Çabalayın çabalayın çabalayın....
KENDİNİZDEN BAŞKA KİMSEYİ SEVMEYİN
KENDİNİZ İÇİN ÇABALAYIN...
Sonra pişman olmamak için

Çabalıyorum aslında ya da çabalamaya çalışıyorum. Ama büyük özgüven kaybı ve nasılsa bundan da birşey çıkmayacak diye yoruyorum kendimi.

Iyi de herkes memur olacak diye birsey mi var. Olmamis birakin isiniz de varmis orda cabalayin ya da daha iyi bir is bakin. Evlenmek istiyorsaniz da tanisin gorusun. Bakin ben 36 yasindayim cocuk icin isimi biraktim 3senedir. Simdi deli gibi is ariyorum ne donecek bir isim var ne de bilgilerim eskisi gibi. Ama bu kadar umutsuz degilim onunuze bakin yeni hedefler koyun

Mutluluk elinizde, okul sonrası sunulan hayat hiçbir zaman okulda anlatılanlar, gaz veren hocaların dediği gibi olmuyor... Haaa bu mutluluk kpss ile de atanıp gitmekle veya evlenince de olmuyor.... Sana bağlı yani... 5 yıl öncesine kadar çok sosyal, işim gücüm param varken mutsuz hissettim, istifa ettim, boşandım, işsiz parasız kaldım, ot misali yaşıyorum ama mutluyum ... Ot yaşamım içinde beni mutlu edecek şeyler buluyorum... Arkdşım bile yok sadece 1 tane var.... Bazen fazla zorlamadan kabullenmek lazım.... Ama toplumdaki 5 kişinin ortalaması olmamak içinde kendimi geri çekmiş durumdayım... Zira insanlar tahammül edilecek gibi değiller.. Umarım kısa zamanda çıkar yol bulursun... Bol şanslar

Çünkü toplumun bizlere dayattığı bazı zorunluluklar var ve bunları eksik yaptığınızda ya da yapmak istemediğinizde size çevre baskısı yoluyla geri dönüyor. Öğrenciyken henüz bunlarla karşılaşmıyoruz ama okulun ardından iş hayatı, evlilik, araba, ev, çocuk vs. sadece bize değil, ilgilendirmeyen herkese dert olmaya başlıyor. Benim düşüncem, siz sadece çevrenizdeki insanların düşünceleri sebebiyle mutsuz hissediyorsunuz. İş hayatı birdenbire üst noktaya ulaşmaz, küçük adımlarla ilerler ve zaten şuan da yaşınız genç ve çalışıyorsunuz. Evlilik olayı da yine sizin kararınız ama belki aklınıza uyan biriyle görüşmeniz yaşamınıza tatlı heyecanlar katar ve sizin yalnız hissetmemenizi sağlar. Lütfen çevrenizin olumsuz düşüncelerine kulak asmayın, nasıl istiyorsanız o doğrultuda yaşayın.

selen8754 .!.:

Çabalıyorum aslında ya da çabalamaya çalışıyorum. Ama büyük özgüven kaybı ve nasılsa bundan da birşey çıkmayacak diye yoruyorum kendimi.

Genişletmek için tıkla...

Bende aynı durumda hissediyorum hep ama biliyorum ki zaten kaybedecek birşeyimiz yok şuan elde var sıfır ama çabalayıp mutlu sonuca ulaşınca işte tam kendimi orda görmek istiyorum diyorum. Böyle yapmalıyız başka yolu yok.
Sakın aklınızda evlilik yoksa düşünmeyin önce kendinizi kurtarın.
Benda hep kendimi anlatıyor gibi oldum ama kusura bakmayın benden daha kötü değildir durumunuz. Çevremdekiler hasta olarak nitelendiriyorlar resmen beni bana yaşattıklarına bakmadan ama onlara bu fırsatı vermeyecem. Birgün bende buraya bir başlık açıp içimdakileri ileri dökeyim diyorum cesaret edemiyorum.
Allahım herkese güç, kuvvet, sağlam psikoloji versin...

Herkes evlenerek mutlu olacak diye bir şart yok..

Siz hayatı tirnaklarınızla kazımışsınız ,emek vermişsiniz ben karşılığını fazlasıyla alacağınıza inanıyorum..

Moralininizi yüksek tutun..Ama gerçekten memur olma fikriniz varsa lütfen Emeğinizi sömürtmeyin ..
Dilediğiniz meslek için hangi sınavlara girecekseniz sadece onlar için hazırlanın.

Hayatin buradan bakinca kendini o kadar da mutsuz hissettirecek durumda degil aslinda. Sukredecegin cok sey var. Ailen yaninda, sevdiklerin varmis sen gorusmesen de, isin de var, aç da degilsin sükür. Sadece istedigin is olmadigi icin asıl mutsuzlugun anladigim kadariyla. Mutlu olman evlilige bagli da degil. Oyle olsa bir suru kisi bosanmazdi, ben de dahil.
Bundan 6 sene once eski es birakip gittiginde doktora diplomali bir issiz idim. Bes parasizdim ve ne yapacagimi bilmiyordum. Ama senin kadar da karamsar degildim. Umidimi yitirmedim hic. 41 yasindaydim. Senin gibi genc de degildim. Oglumu alip baba evine dondum. 1.5 yil onlarla yasadim. Ama ben umidimi yitirmedim. Biliyordum ki bu dunyada iyiler de var ve hersey o kadar da kotu degil. Basimiza ne geliyorsa biz goremiyoruz ama aslinda bizim iyiligimiz icin. Simdi ogretim uyesiyim. Oglumla baska sehirde yeni bir duzen kurduk. Hayat hep yeniliklere gebe. Dogum bile sancisiz olmuyor. Sen sadece elinden geleni yap gerisini birak. Bu kadar cabuk yenilme hayata. Depresyonda olursan bu ruh haliyle de mulakatlarda elenebilirsin. Daha cok gencsin. Bu ruh haliyle etrafindaki guzellikleri de kaciriyorsun. Bu genclik geri gelmez. Tadini cikar. Gez toz keyfine bak. Istedigin is icin sen elinden geleni yap. Olmuyorsa da bunun icin kendini uzme. Hayata olumlu bak. Sen hayata gulumsemezsen hayat sana neden gulumsesin?

Elenmenin verdiği hırs var sizde. Bunu bende iş görüşmeleri olumsuz olunca yaşıyorum. Ama siz artık kafayı sadece ona takmişsiniz. Dediğiniz gibi maneviyata biraz önem verebilirsiniz. 3gunluk dünya sonra bunun ahireti var. Ve bir kitapta okumuştum mutluluğu ve başarıyı hakettigimizi düşünürüz olmayinca üzülürüz aslında hiç birşey üzerinde hak iddia edemeyiz gibi bişeydi. Bide kimse kimsenin pek umru değil yani size kimsenin acıyarak baktığını sanmam. Yüzünüze gelip sana acıyorum diyen oldu mu?

E ben öleyim o zaman annem babam ayrildi cocukluk hayalim beden egitimi ogretmenligini cok ugrasarak 1. olarak kazandim. Ama imkanlar el vermedi bitiremedim, ustune sırf marka spor kiyafetlerim yok diye dislandim. Yol parasi bulsam simit parasi bulamadim. Anneme bisey soyleyemedim uzulmesin diye. Okula hevesim oylebir kacti ki artik donemem geriye. Ama hayatin sonu degil ayağa kalk ve inan ki nasibinde varsa karsina gelir yoksa zaten kendini yipratsan da nafile. Zamana birak tukenmislik sendromundan cik. Hayatinin en güzel zamanlari kafana cok takma üzülme.

Selen hangi bölümden mezun oldun?

Kendinle barışana kadar sahip olduğun şeyler sana hoşnutluk vermeyecek.

Doris Mortman

Merak etme herkesin böyle hissettiği zamanlar olmuştur.kendini yalnız hissetmezsen atlatması daha kolay olur.bazen herşey tepetaklak gider bazende rast gelir herşey üst üste.inancını kaybetme.