Mutsuzluk, Tembellik ve Bikkinlik...Aliskinlikmi kadermidir dostlar?

meliksah

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Şubat 2010
199
7
98
Diğer
Merhaba KK-üyeleri

Iyiki bu Forum varr yoksa derdimizi kime dökecegiz?

Ben 25yasindayim yurdisinda göcmen bir ailenin kizi üniversite ögrencisiyim basimdan bir hüsranli nisanlilk gecti bir süre önce.

Hayatimdan memnunmuyum aslinda evet cok sükür biliyorum hergün neler okuyoruz biliyorum herkesin derdi var ama ben bu yasama derdine sevincsizligime anlam veremiyorum beni mazur görün.
Psikologada gittim 10larca kisisel gelisim kitabida okudum tasavvufta herhangi bi psikolojik sorunum yok görünüste.

Ama ben yoruldum hayattan simdiden cok anlamsiz buluyorum, cok düsünüp, cok korkan bir insan oldum. Eskiden böyle degildim son 6 yildir hep mutsuzum, caliskan bi ögrenciyken tembellestim hayatima kimse girmedi bir tek insanin disinda onunlada nisanlanip ayrildim.
Simdi kendimi boslukta hissediyorum. Ac degilim acikta degilim, iyi bir okula gidiyorum ama daha bitiremedim oda sallantida cünkü cok tembelim amacsizca yasiyorum. Beni ne mutlu eder ne olmak istiyorum hayallerim yok sanki herseyden korkuyorum yasamaktan korkuyorum.
Lütfen simariklik degip gecmeyin öyle bir insan degilim sükrediyorum dua ediyorum ama niye böyleyim niye herseyi kafaya takiyorum kendime güvenim sifir hep gelgitlerim var.Hayattan korkuyorum hayal kirikliklarindan korkuyorum bazen yok olsam diyorum ama yenilmek istemiyorum.
Nasil yasamam gerektigini bilmiyorum artik ne dogru ne yanlis. Hayat nekadar bizim elimizde kader ne kadar etkili?

Size icimi dökmek istedim, degerli yorumlarinizi dinlemek dertlesmeye cok ihtiyacim var...
 
Canım aynen beni anlatmssın ..yaşadıklarımız cok benzer.
Hayattan hiç zevk almıyorum yasayan ölü misali..Var mıyım yok muyum belli degil.
Yapmam gerekenleri yapamıyorum,sanki iki kolumdan tutmuslar da bırakmıyorlar gibi.

Hayat çok bos ve anlamsız geliyor.hani olsam ne olur olmasam ne olur diyorum :(

Off keşke bundan kurtulmanın bir çaresi olsa.
 
Mutsuzluk, Tembellik ve Bikkinlik...

kader değil, bence seçimdir.:34:

Keske bir secim olsa negativ bi karakter degilim ama korkularim basladi hayata dair ümitsizliklerim. Bir boslukta hissediyorum hersey zoraki sanki.

Koc burcuyum arkadaslar ama burclarla ilgisi varmi bilemedim...
 
Keske bir secim olsa negativ bi karakter degilim ama korkularim basladi hayata dair ümitsizliklerim. Bir boslukta hissediyorum hersey zoraki sanki.

Koc burcuyum arkadaslar ama burclarla ilgisi varmi bilemedim...

Yok aslinda da; melankolik takilanlar genelde yengec oluyor. Depresyon baslangici olabilir. Bir uzmana danismalisin. Aslinda baska seyler yazacaktim da, yazmamayi tercih ediyorum cunku eger depresyondaysan once destek almalisin.
 
Yok aslinda da; melankolik takilanlar genelde yengec oluyor. Depresyon baslangici olabilir. Bir uzmana danismalisin. Aslinda baska seyler yazacaktim da, yazmamayi tercih ediyorum cunku eger depresyondaysan once destek almalisin.

Psikologa gittim bu 6 senennin icinde 3 farkli psikologa ,bi kac aydir gerek duymadigim icin gitmiyorum zaten zamanla düzelir depresif degilsin diyorlardi sadece stress kaynakli.özgüvensizim diyorum ama psikogum aksine kendine güvenen ama farkinda olmayan bir insan oldugumu söylüyor.

Ben kibirlenememde kendimi begenen bi yapim yok ama yoruldum herseyden.

Caresiz kaldim böyle devam etmeyi herseyi kafaya takmayi istemiyorum.

önce su yasima geldim sevgilim yok diye kafama taktim, iki yillik beraberligim vardi ayrilmak zorunda kaldim onunlada mutlu degildim denedim belki ilahi bi isaretti olmadi, simdi okulumu kaybetmekten dogru kisiyi bulamayip aile kuramamaktan herseyden korkuyorum.

Kirilmaktan hayal kirikligindan kandirilmaktan korkuyorum gücüm kalmadi birde cok tembelim hic birsey yapmak istemiyorum öyle oluncada vicdan azabi cekiyorum sanki bosa hamallik benimkisi baska alternatifde göremiyorum.ne zorluklarla emeklerle girdigim okulumu kaybedebilirim canim yansada tembellikte korkuda kendine güvenememkte israr ediyorum.
 
Psikologa gittim bu 6 senennin icinde 3 farkli psikologa ,bi kac aydir gerek duymadigim icin gitmiyorum zaten zamanla düzelir depresif degilsin diyorlardi sadece stress kaynakli.özgüvensizim diyorum ama psikogum aksine kendine güvenen ama farkinda olmayan bir insan oldugumu söylüyor.

Ben kibirlenememde kendimi begenen bi yapim yok ama yoruldum herseyden.

Caresiz kaldim böyle devam etmeyi herseyi kafaya takmayi istemiyorum.

önce su yasima geldim sevgilim yok diye kafama taktim, iki yillik beraberligim vardi ayrilmak zorunda kaldim onunlada mutlu degildim denedim belki ilahi bi isaretti olmadi, simdi okulumu kaybetmekten dogru kisiyi bulamayip aile kuramamaktan herseyden korkuyorum.

Kirilmaktan hayal kirikligindan kandirilmaktan korkuyorum gücüm kalmadi birde cok tembelim hic birsey yapmak istemiyorum öyle oluncada vicdan azabi cekiyorum sanki bosa hamallik benimkisi baska alternatifde göremiyorum.ne zorluklarla emeklerle girdigim okulumu kaybedebilirim canim yansada tembellikte korkuda kendine güvenememkte israr ediyorum.

Psikolog degil psikiyatriste gitmen gerek. O seni yonlendirecektir zaten. Simdi ben dusuncemi yazicam olmayacak. Seni yanlis yonlendirmek istemiyorum.
 
Yurtdisinda nerdesin? Paris ve çevresindensen gel iki gun takilalim bak nasil buluyosun neseni
Ayrica koç burcu olman çok sasirtti beni, ben de koç burcuyum ve depresyon nedir bilmem en uzun suren depresyonum yarim gun
esim hep der dunya sana guzel diye :27:
 
Suan gittigim psikiyatrist canim daha önce antidepresan kullandim ama iyi gelmedi bana derslerimden dolayida almami uygun görmedi.
Keske birseyler söyleseniz cok sevinirim bi hastaligim oldugunumu düsünüyorsun yada herhangi bir terapimi önereceksin?
 
Yurtdisinda nerdesin? Paris ve çevresindensen gel iki gun takilalim bak nasil buluyosun neseni
Ayrica koç burcu olman çok sasirtti beni, ben de koç burcuyum ve depresyon nedir bilmem en uzun suren depresyonum yarim gun
esim hep der dunya sana guzel diye :27:

Hayir tatlim uzagim size Koc burcuyum ama burcumun enerjisini özgüvenini kaybettim bulamiyorum :-)

Saka bi yana aliskanlik oldu sanki bi yasam bicimi sirf yasamak icin gerektigi icin yasiyorum günümü dolduruyorum sanki. Hep negativ bi insan degildim simdi felaket senaryolari yazan kaygili takintili bi insan oluverdim
 
Hayir tatlim uzagim size Koc burcuyum ama burcumun enerjisini özgüvenini kaybettim bulamiyorum :-)

Saka bi yana aliskanlik oldu sanki bi yasam bicimi sirf yasamak icin gerektigi icin yasiyorum günümü dolduruyorum sanki. Hep negativ bi insan degildim simdi felaket senaryolari yazan kaygili takintili bi insan oluverdim

burçlar yani sira biraz da yasadiklarimiz etkiliyor kisiligimizi
nisanlindan ayrilma durumunu basarisizlik gibi mi algiladin?
genelde bosanma durumunda çiftlerin hissettigi bir duygu bu
 
Belkide öyle oldu simdi bakiyorumda okadar asik degildim gerci ask nedir onuda bilmiyorum ilk sevgilimdi ve nisanlandim onunlaonu seviyordum ve cok bagliydim benden vazgecmesini sindiremedim simdi sular duruldu kabullendim, ama birdaha hic kimse karsima cikmayacak beni kimse sevmiyecek ve bende kimseyi belki sevemiyecegim, mutlu olamiyacagim aile kuramiyacagim gibime geliyor.

Okulumdanda biktim yüzdüm yüzdüm kuyruguna geldim simdi bitirmeden birakmakta olmaz. Ama dedigim gibi bosa geciriyorum dolduruyorum vaktimi sirf zaman gecsin bitsin diye.Meslek sahibi olucam oda isteksiz bölüm degistirmeye kalksam ne istedigimide beni gelecekte ne mutlu edecegini bilmiyorum acikcasi biraz kendini yolunu kaybetmis bi insanim:-(
 
Merhaba KK-üyeleri

Iyiki bu Forum varr yoksa derdimizi kime dökecegiz?

Ben 25yasindayim yurdisinda göcmen bir ailenin kizi üniversite ögrencisiyim basimdan bir hüsranli nisanlilk gecti bir süre önce.

Hayatimdan memnunmuyum aslinda evet cok sükür biliyorum hergün neler okuyoruz biliyorum herkesin derdi var ama ben bu yasama derdine sevincsizligime anlam veremiyorum beni mazur görün.
Psikologada gittim 10larca kisisel gelisim kitabida okudum tasavvufta herhangi bi psikolojik sorunum yok görünüste.

Ama ben yoruldum hayattan simdiden cok anlamsiz buluyorum, cok düsünüp, cok korkan bir insan oldum. Eskiden böyle degildim son 6 yildir hep mutsuzum, caliskan bi ögrenciyken tembellestim hayatima kimse girmedi bir tek insanin disinda onunlada nisanlanip ayrildim.
Simdi kendimi boslukta hissediyorum. Ac degilim acikta degilim, iyi bir okula gidiyorum ama daha bitiremedim oda sallantida cünkü cok tembelim amacsizca yasiyorum. Beni ne mutlu eder ne olmak istiyorum hayallerim yok sanki herseyden korkuyorum yasamaktan korkuyorum.
Lütfen simariklik degip gecmeyin öyle bir insan degilim sükrediyorum dua ediyorum ama niye böyleyim niye herseyi kafaya takiyorum kendime güvenim sifir hep gelgitlerim var.Hayattan korkuyorum hayal kirikliklarindan korkuyorum bazen yok olsam diyorum ama yenilmek istemiyorum.
Nasil yasamam gerektigini bilmiyorum artik ne dogru ne yanlis. Hayat nekadar bizim elimizde kader ne kadar etkili?

Size icimi dökmek istedim, degerli yorumlarinizi dinlemek dertlesmeye cok ihtiyacim var...

Hayat son dıl cok basındasın
Nısanlanmak ewlenmek ıcın hele nısanlandın aılenın gozumu kalmıs ne!!!!!!!!

Benden sana tavsıye banyoya gır abdet al. Ve sonrasında basından asyaaaa sırkelı su cok aczıcık 11felak 11nas 11ayetel kursı oku ve etrafında 360 derece ufleyerek don amin de

Göz olabılır nazar olabılır bu dedımı yap hayatındakı degısıklıgı zamanla goruceksın en onemlısı uflemenın sebebıde gorunmeyen melekler senı kotu enerjı ve ınsanlara karsı zaman ıcınde gozunu acmanı saglayacak
 
ne alışkanlık ne kader... cevap depresyon.. 6 yıldır böyleyim diyorsan bunu kendi başına aşacak gibi görünmüyorsun.. neden bir psikiyatriste gitmeyi denemiyorsun.. benden kötü bir ergenlik geçirmemişsindir emin ol.. terapiye gittim ilaç kullandım bomba gibi oldum valla :))
 
cnm seni çok ii anlıyorum aynı durumdayız. sanki beni anlatmışsın.benim yaşadıklarım geçen seneden kaynaklanıyor.şuan evliyim herşeyi düzelttim hayatımda özellikle 1 hafta içinde eşimde büyük değişim var çok şükür sorunlarımız vardı artık onu da çözdük mutluyum ama depresyondan çıkamıyorum.dedim ya geçen sene 6 ay yat kalk agla durumundaydım.eşimle sevgiliydik ve ben ondan ailemin zoruyla başka şehire zorla götürdüler.yolda hergün hüngür hüngür aglar ALLAH ım canımı al diye yalvarırdım.tanımadıgım şehirde ailemi,arkadaşlarımı,aşkımı özlüyordum.kimse tanıdık degildi o günleri atlatamadım o günlerin acı hatırası kaldı şuan 20 yaşındayım ama 80 yaşında gibi hissediyorum.hiçbir amacım yok ölümünü belyen hastalar gibiyim.üniversite okuyorum ama nasıl okuyorum bilmiyorum 1. sınıfım.bütün ögrenim hayatım hep sınıf birincisiydim ama şimdi sonlarda sayılırım hayat boş yaşam boş hep uyumak geliyor hiçbirşey diüşünmeden uyumak.evliligimin cicim aylarından bile tad alamıyorum psikiyatri agır depresyon geçirdigimi söyledi:(inş bir an önce kurtulurum bu azaptan.yalvarıyorum RABBİM e kim bu durumdaysa kurtarsın
 
Back
X