- 12 Temmuz 2006
- 119
- 57
- 623
- 49
Söylemek anlatmak istediğim çok şey var aslında... Ama burda kimseleri tanımıyorum ki.. Öylesine içimi dökmek olsa maksadım zaten herşeyi de yazamam... Çok uzun süreden beri gelen genel bir mutsuzluk hali... Yaşamın değerli olmadığını bazen düşündüğüm bile oluyor zaman zaman... Hayatta tek başınayız çok net... İnsanlar bir sürü sorular soruyorlar neden çocuk yapmıyorsun mutlu bir evliliğin var diyorlar... Çocuk istemiyorum..Böylesine karmaşık bir hayata çocuk niye getireyim ki.. Anlatmak istediğim çok şey var çook..... Yazamıyorum.... çok yorgun ruhum........:2:
olmaz olaydım. Neyse ben birinci sınıfım o ise son. Her şey çok güzel başladı; görüşmeler, konuşmalar, buluşmalar ama bu birlikteliğin bir adı yok. Aylardan nisan oldu biz bir iki kere el ele tutuştuk ötesi yok :) Bir gün bir telefon geldi; Bu çocuğun canından çok sevdiği abisi inanılmaz bir kaza da vefat etmiş. Abisinin önce ölümünden her görüştüğümüzde konuştuğumuzda bahsederdi. Her eve telefon açtığında abisine her şeyini ballandıra ballandıra anlatırdı ve bana derdi ki abim benim elin kolum ayağım 
Her neyse sevdiğim çocuk çıktı gitti ve bir daha hiç gelmedi. Bir iki kez okula gelmiş sınavlara falan girmiş ama ben sınıf arkadaşlarından duydum. Anlayacağınız ne aradı, ne sordu, ne aramalarıma ne de telefonlarıma cevap verdi. Tam 6 ay aradım. 6 ay sonunda aradığınız numara kullanılmamaktadır dedi ve ben bittim...Tabi hayatım devam etti. Başlangıçta deli gibi merak ediyordum ama sonradan doğal olarak seyreldi. her geçen gün azaldıkça azaldı. 
İyice sinirleniyorum niye kaçıyorsun bu şekilde nereye varacaksın diyorum kıytırık kıytırık cevaplar... Bunun dışında arıyorum ya ben şimdi müsait değilim hayrola ne oldu yok ahmet yanımda mehmet yanımda onlarla ilgilenmem lazım... Seni ararım diyor gece 1,30 da arıyor 
buna benzer yüzlerce olay...
