- 24 Temmuz 2014
- 485
- 170
- 53
Mutsuzum belki de depresyondayim.
2gelin var çok yakın oturmumuza rağmen ayda 1anca gelirler bize. Evde hasta annm var. Ve hiç telefonla da aramazlar. Annm.. garibanim. Sağlığında yalnizdi. Simdi hastaliginda yine yalniz. Ben insanlarin bu durumumuzda bizi yalniz birakmasina arayip sormamalarina katlanamiyorum. Büyük gelin yillarca kucumsedi beni. Kendi halinde biriyim. Iletisim sıkıntısı da yasayan biriyim. Calistigim hâlde cevremin olmamasi en büyük horgordukleri konu oldu. Kisacasi takmiyolar bizi. Daisysun baksin diye annmle hiç ilgilenmiyolar yani aslinda sorunlari benim. Bu kadar da diretilmez ki?? Küçük gelinin de bize karsi soguklugunu aldiris etmemesini ciddiye almamasini hazmediyorum. Kendi hallerine bakmadan beni annemi kucumsuyolar. Kırk yilda bir geldiklerinde de ne yemeğimi begenip yiyolar ne sohbetimi konusmalarimi ciddiye aliyolar. Kocalari yani abiler saolsun tam light erkek. Bu duruma kimsenin bişey dediği yok.
Beni anami kucumsemelerinin sebebi bnm dusunceme göre annmin bnm cevremizin komsumuzun gelenimizin olmaması. Millet öyle diye bunlar da böyle.
Simdi ben size soruyorum ben aile içindeki bu saçma asagilanmalarin hele ki annemin hastaligindaki bizi böyle yalniz birakan gelinlerin abilerin yuregimi inciten beni sinir krizlerine sokan bu davranislarinin ustesinden nasıl geleyim? Hangi bakis açısı ile kendimi bunlarin insanliksiz hareketlerini takmaktan kurtariyim?? (Konusmayi dene demeyin denedim hatta erkek kardesimin kiz arkadasi yakinda nisanlanacaklar inş o bile laf söylemiş kayinvalidenizi aramamaniz yanlış diye degisen bişey olmadi.)
Ben bunlarin bizi kucumseyip kendi kendilerine asagilalarini hafife almalarini takmak istemiyorum artik ama nasıl? ??
2gelin var çok yakın oturmumuza rağmen ayda 1anca gelirler bize. Evde hasta annm var. Ve hiç telefonla da aramazlar. Annm.. garibanim. Sağlığında yalnizdi. Simdi hastaliginda yine yalniz. Ben insanlarin bu durumumuzda bizi yalniz birakmasina arayip sormamalarina katlanamiyorum. Büyük gelin yillarca kucumsedi beni. Kendi halinde biriyim. Iletisim sıkıntısı da yasayan biriyim. Calistigim hâlde cevremin olmamasi en büyük horgordukleri konu oldu. Kisacasi takmiyolar bizi. Daisysun baksin diye annmle hiç ilgilenmiyolar yani aslinda sorunlari benim. Bu kadar da diretilmez ki?? Küçük gelinin de bize karsi soguklugunu aldiris etmemesini ciddiye almamasini hazmediyorum. Kendi hallerine bakmadan beni annemi kucumsuyolar. Kırk yilda bir geldiklerinde de ne yemeğimi begenip yiyolar ne sohbetimi konusmalarimi ciddiye aliyolar. Kocalari yani abiler saolsun tam light erkek. Bu duruma kimsenin bişey dediği yok.
Beni anami kucumsemelerinin sebebi bnm dusunceme göre annmin bnm cevremizin komsumuzun gelenimizin olmaması. Millet öyle diye bunlar da böyle.
Simdi ben size soruyorum ben aile içindeki bu saçma asagilanmalarin hele ki annemin hastaligindaki bizi böyle yalniz birakan gelinlerin abilerin yuregimi inciten beni sinir krizlerine sokan bu davranislarinin ustesinden nasıl geleyim? Hangi bakis açısı ile kendimi bunlarin insanliksiz hareketlerini takmaktan kurtariyim?? (Konusmayi dene demeyin denedim hatta erkek kardesimin kiz arkadasi yakinda nisanlanacaklar inş o bile laf söylemiş kayinvalidenizi aramamaniz yanlış diye degisen bişey olmadi.)
Ben bunlarin bizi kucumseyip kendi kendilerine asagilalarini hafife almalarini takmak istemiyorum artik ama nasıl? ??