Arkadaşlar. Kayseri'de ikamet eden, öğretmen (atanamamış), iki çocuk annesi, kayınvalidesi ve onun da kayınvalidesiyle oturan 27 yaşında bir hanımefendiyim. 4 gün önce işe başladım özel bir etüt merkezinde. Dün de 4. evlilik yıldönümümüzdü. Ve dün işimden uyum sağlayamadığım gerekçesiyle kovuldum. Üstüne üstlük eşim de evlilik yıldönümümüzü hatırlamayıp kutlama sözcükleri bile söylemedi. Neymiş kafasında bir sürü sıkıntı varmış akıl mı kalıyormuş ki......Gece 2ye kadar ağladım ve uyuyamadım. Boğazımda bir yumru oturuyor. Elimi neye değsem yok oluyor gibi. Kendimi beceriksiz işe yaramaz ve gereksiz görüyorum. Ben kime nasıl davranacağımı şaşırmış durumdayım. Sahip olduğum tek hazinem iki evladım. Eğer onlar olmasa beni köklerimle birlikte bu dünyaya bağlayan hiçbir şeyim yok.....Sadece içimdekileri bir şekilde boşaltmam lazım bu yüzden buraya yazdım. Rabbimden sabır diliyorum ve sizden de dua...