22 yaşındayım ve 9 yıl önce annemle babam ayrıldı.
Zaten 2 gece evdeyse 5 gece gelmezdi ya da çok geç gelirdi.
O zaman lise sınavlarına hazırlanıyordum ve birkaç ay önce kardeşim çok ağır bir rahatsızlık geçirdi günlerce hastanede kaldılar. Babam yerine dayım masrafları karşıladı.
Sınava 1 ay kala birgün okuldan geldiğimde babam eşyalarını toplamış ve gitmiş.
O zaman tam ihtiyacımın olduğu çağdayım çok sarsıldım. Sürekli yaşanan sorunlardan dolayı annemin psikolojisi altüst olmuş çocuğuna mı baksın evi dağıldı ona mı üzülsün çok kötü bir haldeydi.
Bu durumdan dolayı herşeyi üstlenmiştim. Alacak verecek ki babam ayrıldıktan sonra milyarlarca borcu olduğunu öğrendik devlet dairesiydi vs herşeyi dilim döndüğüncek ben hallettim.
Yaşadığımız ilçedeki anadolu lisesini kazanabilmiştim ki çok çok daha fazlası bekleniyordu benden. Babam ayrıldıktan sonra bizde o ilçede kalmamızın bir anlamı olmadığını düşündük ve İzmir'e geldik teyzemin boş olan evine.
Ananem maddi anlamda destekçi teyzem de evini vermişti. Dayım da o zaman için sağlık karnemiz olmadığından sağlık giderlerini karşılıyordu.
DPY sınavına girdim burs kazandım onun yanında da sağlık karnesi çıktı bana...
Dershanesine kadar kendim buldum en ucuz en düzgün nasıl olıur diye kıtkanaat ödedik.
Ama öyle bir hayatım olmuştu ki sanki ben annem annem de ben...
yapı olarak da çok korumacı yapısı olduğu için hem sorumluluklar hem de çok sıkı korumacılık nefes aldırmadı bana.
Erkek arkadaşım oldu tartışcağım zaman doğru düzgün tartışamadım bile annemin karışmalarından...
Geçen sene çok ciddi bir hastalık geçirdim ve kanserin eşiğinden döndüm... Arkasından psikolojim altüst oldu ve yataklara düştüm...
son 6 aydır iyi durumdayım ama eskiye göre çok daha güçlüyüm...
annemi bazı şeylere alıştırdım ve büyüdüğümü kabullendirdim çok zor olsa da.
bunu düzeltmişken bu sefer ananem bizimle yaşamaya başladı.
annemin bin kat daha beteri... Herşeyi öğrensin herşeyin içinde olsun karışsın sürekli konuşulsun hep bunları istiyor...
her ikisini de sukünetle idare etmeye çalışıyorum ama yoruluyorum. Öte yandan babamla ilgili hala borç harç mevzuları saçma sapan şeyler dönüyor...
En son geçen ay artık babam öldü benim için dedim ve sildim görüşmüyorum. Çok zor oldu ama yapmak durumda kaldım.
Annem ananem çok değerli benim için canım feda onlara ama yorgunum. Artık kendi evim olsun kapısını kapattığımda herşey orda kalsın istiyorum. Ayrıca şu zamana kadar bizi baktılar artık kimseye aldığım 3 kuruşluk şeyin hesabını vermeyi bütün gözlerin üstümde olmasını istemiyorum. kimseye minnet etmek istemiyorum.
Şimdi üniversite son sınıftayım.Bu sene öğrendim ki lise düzeyinde kpssye girdiğimde kazanırsam hem çalışıp hem okulumu bitirebiliyormuşum. başvurdum ve annemle çok ciddi şekilde kazandığımda izmire en yakın yerleri yazacağımı artık ayaklarımın üstünde durmam gerektiğini ve kazanırsam gideceğimi söyledim. kararlı olduğumu görünce bişey diyemedi ama biliyorum içten içe istemiyor.
ben artık birşeylerden sıyrılmak hem yakınlarında ama hem de uzağında olmak istiyorum.
ama acaba nankörlük mü ediyorum diye de bazen aklımı kemirmiyor değilim. sizden bir fikir istiyorum kızlar...
Zaten 2 gece evdeyse 5 gece gelmezdi ya da çok geç gelirdi.
O zaman lise sınavlarına hazırlanıyordum ve birkaç ay önce kardeşim çok ağır bir rahatsızlık geçirdi günlerce hastanede kaldılar. Babam yerine dayım masrafları karşıladı.
Sınava 1 ay kala birgün okuldan geldiğimde babam eşyalarını toplamış ve gitmiş.
O zaman tam ihtiyacımın olduğu çağdayım çok sarsıldım. Sürekli yaşanan sorunlardan dolayı annemin psikolojisi altüst olmuş çocuğuna mı baksın evi dağıldı ona mı üzülsün çok kötü bir haldeydi.
Bu durumdan dolayı herşeyi üstlenmiştim. Alacak verecek ki babam ayrıldıktan sonra milyarlarca borcu olduğunu öğrendik devlet dairesiydi vs herşeyi dilim döndüğüncek ben hallettim.
Yaşadığımız ilçedeki anadolu lisesini kazanabilmiştim ki çok çok daha fazlası bekleniyordu benden. Babam ayrıldıktan sonra bizde o ilçede kalmamızın bir anlamı olmadığını düşündük ve İzmir'e geldik teyzemin boş olan evine.
Ananem maddi anlamda destekçi teyzem de evini vermişti. Dayım da o zaman için sağlık karnemiz olmadığından sağlık giderlerini karşılıyordu.
DPY sınavına girdim burs kazandım onun yanında da sağlık karnesi çıktı bana...
Dershanesine kadar kendim buldum en ucuz en düzgün nasıl olıur diye kıtkanaat ödedik.
Ama öyle bir hayatım olmuştu ki sanki ben annem annem de ben...
yapı olarak da çok korumacı yapısı olduğu için hem sorumluluklar hem de çok sıkı korumacılık nefes aldırmadı bana.
Erkek arkadaşım oldu tartışcağım zaman doğru düzgün tartışamadım bile annemin karışmalarından...
Geçen sene çok ciddi bir hastalık geçirdim ve kanserin eşiğinden döndüm... Arkasından psikolojim altüst oldu ve yataklara düştüm...
son 6 aydır iyi durumdayım ama eskiye göre çok daha güçlüyüm...
annemi bazı şeylere alıştırdım ve büyüdüğümü kabullendirdim çok zor olsa da.
bunu düzeltmişken bu sefer ananem bizimle yaşamaya başladı.
annemin bin kat daha beteri... Herşeyi öğrensin herşeyin içinde olsun karışsın sürekli konuşulsun hep bunları istiyor...
her ikisini de sukünetle idare etmeye çalışıyorum ama yoruluyorum. Öte yandan babamla ilgili hala borç harç mevzuları saçma sapan şeyler dönüyor...
En son geçen ay artık babam öldü benim için dedim ve sildim görüşmüyorum. Çok zor oldu ama yapmak durumda kaldım.
Annem ananem çok değerli benim için canım feda onlara ama yorgunum. Artık kendi evim olsun kapısını kapattığımda herşey orda kalsın istiyorum. Ayrıca şu zamana kadar bizi baktılar artık kimseye aldığım 3 kuruşluk şeyin hesabını vermeyi bütün gözlerin üstümde olmasını istemiyorum. kimseye minnet etmek istemiyorum.
Şimdi üniversite son sınıftayım.Bu sene öğrendim ki lise düzeyinde kpssye girdiğimde kazanırsam hem çalışıp hem okulumu bitirebiliyormuşum. başvurdum ve annemle çok ciddi şekilde kazandığımda izmire en yakın yerleri yazacağımı artık ayaklarımın üstünde durmam gerektiğini ve kazanırsam gideceğimi söyledim. kararlı olduğumu görünce bişey diyemedi ama biliyorum içten içe istemiyor.
ben artık birşeylerden sıyrılmak hem yakınlarında ama hem de uzağında olmak istiyorum.
ama acaba nankörlük mü ediyorum diye de bazen aklımı kemirmiyor değilim. sizden bir fikir istiyorum kızlar...