aldatıldığım ve boşanmak üzere olduğum eşimle bebeğimin tedavisi gereği aynı evi paylaşıyoruz.
her ne kadar istemesemde kendisi ihtiyacımız olabileceğini düşündüğü için eve geliyor, bebekle alakalı konularda iletişim kuruyoruz.
onu gördükce içimde birşeyler kopuyor ve ister istemez sorgulama gereği duyuyorum.
neden yaptın ?
ne vermedim, ne yetmedi ? gibi soruları kendime hakim olamayıp soruyorum, sonrası hissettiğim pişmanlık. olan olmuş sormanın ne gereği var..
iyi değilim. mantıklı düşünemiyorum. canım yanmıyor hatta hiç olmamış gibi hissediyorum. bebeğim için ayakta durabiliyorum belki ama ben kendimi leş gibi hissediyorum. çok çirkin çok basitmişim gibi..
nasıl geçecek bu hissettiklerim ? nasıl daha güçlü olabilirim ? kendimi o kadınla kıyaslamam normal mi ? özgüvenim yerle bir.. kendim için ne yapabilirim ?
her ne kadar istemesemde kendisi ihtiyacımız olabileceğini düşündüğü için eve geliyor, bebekle alakalı konularda iletişim kuruyoruz.
onu gördükce içimde birşeyler kopuyor ve ister istemez sorgulama gereği duyuyorum.
neden yaptın ?
ne vermedim, ne yetmedi ? gibi soruları kendime hakim olamayıp soruyorum, sonrası hissettiğim pişmanlık. olan olmuş sormanın ne gereği var..
iyi değilim. mantıklı düşünemiyorum. canım yanmıyor hatta hiç olmamış gibi hissediyorum. bebeğim için ayakta durabiliyorum belki ama ben kendimi leş gibi hissediyorum. çok çirkin çok basitmişim gibi..
nasıl geçecek bu hissettiklerim ? nasıl daha güçlü olabilirim ? kendimi o kadınla kıyaslamam normal mi ? özgüvenim yerle bir.. kendim için ne yapabilirim ?
Son düzenleme: