Nereden başlasam bilemiyorum. Bir türlü mutluluğu yakalayamadım. Ama bu sevgilim olmadığı için değil. Yani mesele erkek meselesi değil. Mesele benim blockb olarak mutlu olamamam. Ne sevdiğimi beni neyin mutlu ettiğini bilmiyorum. Hayatımı istediğim gibi yönlendiremiyorum. Yüzme kursuna gitmek istiyordum yıllarca daha çocukluğumdan beri. İşte bu yıl yazıldım. Ama babaannem engel oldu. birkaç kez gittim sonra gidemedim. Sonra İngilizce kursuna gitmek istiyorum fakat izin vermeyeceklerini bildiğim için hiç sesimi çıkarmadım. Tabii izin vemeyecek olan babaannem. Aslında beni seviyor ama paranın boşa gideceğini düşünüp tövbe izin vermez. Belediyenin ücretsiz kurslarına gönderir. Ama oradaki kurslara gidemem çünkü akademik hayatım için istiyorum bu kursu. Yni kaliteli bir yer olmalı. Sonra dışarıya çıkmama çok karışıyorlar. Düşünün ben 21 yaşındayım. Üniversiteye gdiyorum. Özgürce gezemedim. Akşam vakti tek başıma asla dışarıda olamam. Yasak. Ayda 1 defa çıkarım gezmeye. Düşünün koskoca 30 günün sadece 1 günü gezerim. Kışın öyle de olmuyor. birkaç ayda bir çıkıyorum. Bir kıyafet alacağım babaannem hemen karışır. Alma zaten bir sürü giyeceğin var diyor. Diğer arkadaşlarım ayakkabısı varsa gidip 2 3 çift daha alıyor. Ama ben 1 tane ayakkabı ile tüm dönemi kapatıyorum. Üniveersiteki kzıları bir görseniz podyuma çıkar gibi giyiniyorlar. Ben hiç harcama yapmıyorum neredeyse. Burs alıyorum ve de babam az miktar para yolluyor. Hemen parayı çarçur etme. Sakla ileride harcarsın diyorlar. Tamam geleceğimi düşünüyorlar. Ama hiç mi harcamayacağım. Bu yaşımda harcamazsam ne zaman harcayacağım. Paramın kontrolünü bile onlar yapıyorlar. İşte böyle aklıma geldikçe yazarım.
. Bu zmana kadar aman üzülmesinler aman beni kötü bilmesinler diye her dediklerine tamam dedim.
Ben ne yapayım bana yol gösterin. Çünkü daraldım artık. Nasıl aktif olabilirm
. Bu zmana kadar aman üzülmesinler aman beni kötü bilmesinler diye her dediklerine tamam dedim.
Ben ne yapayım bana yol gösterin. Çünkü daraldım artık. Nasıl aktif olabilirm