Ne dostum var ne sevgilim

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

bitter64

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
26 Kasım 2015
1.916
548
123
Şu zamanda candan bir dost gibisi yok. Var sanırdım fakat cocukluktan beri dostum dediğim bu kişiyle bir yıldır anlaşamaz olduk. Önce ailesinin kibiri, vefasızlıgı, kendini begemmişliği ve en son annesinin bize iftira atmasıyla annelerimiz küstü. Kendisi de ailesini sevmiyor hiç ve ailesinden nefret ediyor. Bu süreçte hep destek oldum ona. Fakat o cok değişti öncelikle 40lı yaşlardaki evli patronu buna asıldı karsılık verdi sonra asık oldum adama dedi şuan ise onun pa rasıyla okuyor. Herzaman kızdım ona ama kendi hayatı sonunda karışmamaya karar verdim hatasını yine dile getirsemde. Ondan soğudum ve güvenim sarsıldı eskiden ona güvenim tam iken artık onu tanıyamaz olmustum. Bu arada kendisi baska bir kız arkadaşıyla yakınlastı cünkü o da kendi gibi yaptıklarına benim gibi tepki vermeyen biri. Birde ukalalıkları kendini övmesi artık tak etti. 2 haftadır aramıyorum o da aramıyor sormuyor. Koptuk anlasılan. Baska arkadaşlarımda var hani su sevgilisi ile tartışınca yazan tiplerden siz anlayın işte. Ne yapmalıyım bilmiyorum kendimi sorguluyorum arkadaslık yapmada ben mi sorunluyum diye. Kimseye güvenmiyorum bu yüzden temkinli yaklaşıyorum hep. Ama konusunca hemen samimi olan biriyim sıcakkanlıyımdır. Bu arada ikili ilişkide de erkeklere güvenim yok hep üzülürüm diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Terapi aldım fayda etmedi. Biriyle olup ayrılmak istemiyorum zamanımı boşa harcayıp üzülmek istemiyorum ciddi bakıyorum biri cıksın evleneceğim kişi olsun. Gerci sevgili olacagım biri bile cıkmıyor. Çirkin de değilim bakımlıyım. Ama olmuyor işte. Arkadaslarım sözlü nişan lı en azından sevgilileri var. Ben korkularımı yenemiyorum. Nasıl yenerim bunu düşünmekle daralmakla geciyor günlerim. en son biriyle karsılasıp konusmak istemistim gerci mantıksız biriydi hemen panik atak geliyor sakin olamıyorum aklımdan seni üzecek bu adam tarzı seyler geciyor engel olamıyorum. Bu şekilde evlenemem diye de cok üzülüyorum. çünkü yalnızlık allaha mahsus. Madem bir dostum yok bari candan seven bir erkek olsun diyprum o da yok. Ot gibi yasıyorum cidden iş ev. Kursa filan da gidesim yok. Bıktım.
 
Kardeş yönünden de şanssızım. O kadar bencil ki. Sadece kendini düşünüyor hırçın biri. Ve cokta gamsızdır. Böle olmamalı ne yapmalıyım
 
Çocukluğunda yalnız olan hep yalnız olurmuş. Okumuştum bir yerde. Sevgiliyi boşver şu anda. Kendini sev. Kendinle iyi geçin. İnsanlar çoğunlukla gelip geçici oluyor. Bencil oluyor insan oğlu. Burda okuyoruz anneler, babalar hayırsız oluyor. Kendine yetmelisin mecbursun. Başkalarının hayatına bakma. Doktora git. Antidepresan verir işe yarayacaktır. Paniğin geçer. Bu dönemde hayata karışırsın. Kendini sevmen lazım.
 
Yani ne diyebilirim ki boşver canim sanki bni anlatmissin ne bi dost ne bi sevgili ne yapalim bizimde kader boyle heralde
 

Gittim antidepresanım var iyiki var. Basta ne kadar karsı olsamda ilaca beni iyi yapan onu bırakmaya calısırken anladım. Ama korkularım gecmiyor o ayrı. Gerci gecireck biriyle karsılasmadm belkide bilmiyorum. Cocuklugmda da yalnız değildim ama..
 
Bence ille de ilişki yaşayacağım kişi evleneceğim kişi olsun dememelisin, denemeli ve en doğru kişiyi öyle bulmaya çalışmalısin.
Çünkü bu sekilde yaptiginda karşına ilk bişeyler hissettiğin kişi çıktığında hayatının aşkı zannedip evleniceksin ve sonucun hüsran olması büyük ihtimal.
 

Üzülmekten alınmaktan cok korkuyorum cünkü hemen alışıyorum benimsiyorum bu yüzden bosuna sevmemeliyim diyorum uzaklaşıyorum. Mantıklı bakıyorum hep. Mesela en son karsıma 35 yasında biri cıkmıstı ateisti içime sinmedi yoksa etkilenmiştim ondan mutlu oluyordum her gördüğümde xok güzel bir histi uzun zaman sonra fakat geçmişi de düşündürüyordu cok kadın olmustu hayatında ve zaten güvenim yok bir kez bile cıkmadım onla bulusmadım :/ korktum..
 
35 yaşındaki adamdan uzak durmakla iyi etmişsin bence. yaşın daha 19 galiba çünki. ben de senden 2 yaş falan büyüğüm. aynı korkular bende de var ve şimdiye kadar kimseyle çıkmadım. arkadaşlarımın bazıları evlendiler bile. şöyle bir bakıyorum çoğunun ilişkisi var. ben kimseden hoşlanmadım bile. evlenmekden de tırsarım hep kendimi hiç evli gibi düşünemem. olgunlaşamamakdan ileri gelen bir sorun bu galiba. kendimize güvenmediğimiz için insanlara da güvenemiyoruz.
 


24 yasındayım. İnsanlar güvenilecek gibi değil..
 
24 yasındayım. İnsanlar güvenilecek gibi değil..
çok pardon yanlış anlamışım. bir seviyeye kadar güvenmek gerekiyor bence.mesafeni koruyarak yani o çok ince çizgiyi geçmeyerek. ben öyle yapmaya çalışıyorum ve bir gün ilişkiye başlarsam da öyle yaparım gibi geliyor
 
onyargılarını kır sevgılı konusunda zaten hakkında hayırlısı olan kısı senı aska ınandırır
sana ılac gıbı gelır
..
arkadasınla sorunun ne ıse sessızlıge burunmek yerıne konusmayı dneyın bence ama senı umursamıyorsa sende ona onun sana verdıgı deger kadarını ver
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…