Bi konum vardı belki okumuşsunuzdur. Beni aldatan sevgilime ayrı olduğumuz dönemde dalga geçmek için kardeşim vefat etti demiştim sonrasında barışmıştık. Herşey çok güzel gidiyordu ki ben vicdan azabı duymaya başladım inanılmaz acı çekiyordum ve ona direkt söylemek yerine binbir yalanla kardeşim yaşıyor'a getirdim konuyu. Lütfen üstüme üstüme gelmeyin hâlim berbat ben bende değilim. Doğruyu söylemek cesaretinde bulunamadım aptal gibi yalanlara sığındım. Konuşurken ben anlatırken bana inanmıyor gibi oldu bunu kaldıramam ayrılalım dedim itiraz etmedi aklım almıyor dedi. Acayip canım yanıyor. Onun da şu an çok üzgün olduğunu biliyorum. Tıp fakültesinde okuyorum bugün hastanede hasta kardeşinin başında bekleyen bi ablayı görünce ağlama krizine girdim vicdan azabından ölüyorum kardeşimin yüzüne bakamıyorum. Sevgilimin yüzüne hiç bakamıyordum. Ama bitti ve ben ömrüm boyunca onu unutamayacakmışım gibi geliyor. Ne o beyaz önlüğü o çok isteyerek girdiğim fakülteyi ne de sevgilimin saf sevgisini hak etmiyorum. Hayatta hiçbir şeyi hak etmiyorum. Ama bi yandan küçük de olsa umudum var hayata dönmek istiyorum. Gerçekten ne halt edicem bilmiyorum ağlamaktan helak oldum gozlerimi kısarak bakıyorum herşeye. Yardım edin..