- 29 Haziran 2014
- 2.568
- 1.628
- 133
- 35
28 yaşındayım. 8 yıla yakın oldu atanalı, çalışıyorum. Şimdiye kadar doğru düzgün kimse çıkmadı karşıma. Arkadaş yönlendirmeleri ile birkaç kişi ile görüştüğüm oldu ama karşılıklı olarak ikinci kez hiç görüşülmedi. Büyük bir sağlık problemi atlattım. Bu sebeple görüştüğüm kişilere öncelikle bunu söylüyorum. Yapı olarak kaygılı ve hassas bir insanım. Çoğu zaman evlilik sorumluluğu bana çok korkutucu geliyor. Evliliği yürütebilecek beden ve zihin gücünü bulamıyorum kendimde. Yalnız bir ömür yaşamaya ılımlı bakıyorum. Ancak bazen arkadaşlarıma bakıyorum evlenmişler bebek bekliyorlar hatta bazıları ikinci çocuklarını kucaklarına almışlar. Acaba gerçekten iyi bir insan denk gelir mi bu saatten sonra diye düşünüyorum. Annelik duygusunu hayal bile edemiyorum ne şahane bir duygudur ancak sağlık sorunumdan dolayı evlensem bile bir çocuk yapabilecek ya da onu büyütecek kadar güçlü olduğumu düşünmüyorum, sanki bir çocuk sahibi olsam onu doğuramadan, büyütemeden göçüp giderim gibi geliyor. Bazılarınıza çok saçma gelecek belki bu düşüncelerim ama insanlar çok acımasız. Yarın kendi başlarına ne geleceğini bilmeden başkalarının başına gelenleri kınayıp acımasızca konuşup davranıyorlar. Yalnızlığı sevmeye devam edebilecek miyim ya da artık birini sevmeye, birinin sevgisine ihtiyaç duyup mu geçireceğim ömrümü?
