- Konu Sahibi Carpedisunny
- #1
Aslinda bu tarz siteye ilk defa yaziyorum. Yani caresiz hissediyorum kendimi bir bakima. Sanirim sizlerden gelecek fikirler bana bir bakima huzuru getirecek belki de gercegi gormemi saglayacak. Bu yuzden sizlerden gelecek yorumlari cok onemsedigimi simdiden belirtmeliyim.
23 yasindaydim babami kaybettigimde sonra abim bize destek olacagina kostek oldu bir cok icrasini kapatip, ailesine baktim. Sonra ablami evlendirdim. Igneden iplige maddi manevi olarak ona destek oldum. Bu arada isimde basarili olmak icin cabaliyor ve basamaklari hizli sekilde cikiyordum. Kendi ayakalarimin uzerinde durmaya baslamistim. Bu zaman diliminde ask mesk zaman ayiramadim varsa yoksa ailem dedim. AMA ailem beni hem maddi hem de manevi yalniz birakti. Butun hepsinin borcu benim borcum oldu. Hep yalniz kaldim. Is hayatimda 10.yilima giriyorum ve borcu 1 seneye kadar anca toparlayabilecegim. Simdi oldum 32 yasinda. Ve aile meseleri ve para sikintisi derken yeni kendi ozelimin oldugunun farkina vardim.
Vee isin aslina geliyorum. Aralik ayinda sosyal paylasim sitesinde birisi ile tanistim. Mart kadar tel vs yontemlerle gorustuk. O kadar super gidiyordu ki hersey Mart 25'inde yuzyuze Izmir'de bulustuk ve o gece onunla oldum. Evet ilk defa onunla oldum. Onun kadini olmustum. Hersey yine super gidiyordu. O tekrar sehrine gitti. Bu arada birbirimizle ilk defa karsilasmistik ve ikimizde birbirimizle guven veriyorduk. Benim yasamadigimi yasamayan ne demek istedigimi anlamayacaktir. Emin olun bircogunuz daha tanimayi gin biri ile nasil beraber olursun diyor. AMA inanin bu baskasi yasasa bende yani sekilde yorum yapardim.
Ilk bulusmamizin ardindan tavirlari ve mizaci degisti. Bende istenmedigimi dusunerek ona Ben artik yokum diye msj cektim bir polemik yasadigimiz anda. O gece telefonumu saatlerce aradi. 50.cagrisinda acmistim teli. Keske acmasaydim, kararimin arkasinda dursaydim. O hafta sonu tekrar geldi Izmir'e. Ne olduysa ondan sonra oldu. Tavirlari gittikten sonra daha fazla degisti. Ve biz yine kavga ettik Ben yine ayrildim AMA dayanamayip 2 hafta sonra aradim. Tekrar baristik, sikintilar bitmedi elbette. Ben hep ezilen taraf n a o yine kendi isteklerinin olmasini isteyen benim kendimi onemsiz hissetmemi sagladi. Ve patlak veren bir kizi twitter sayfasina ekledini gordum. Tepki gosterdim! Bana guvenmiyor musun, silmeyecegim, ne yaparsan yap?! Dedi.
Ve bugun tam 2 ay oldu. Ne o beni aradi ne de ben onu. Sanirim artik onu aramam her ne kadar ask'ta gurur olmaz desekte, benim gururumu ayaklar altina almam demek. Uzaktan sosyal paylasim sitesinden belli etmeden takip ediyorum. Sikintili gorunmuyor.
Ve bu aralar kendimi falcilara vardim. Arayacak mi, aramayacak mi diye? Kime gittiysem seni arayacak dedi. AMA iki ay oldu ne arayan var ne de soran.
Arkadaslarima gore koylu kiz gibi davraniyormusum, hem modern hem de kariyer sahibi biri olarak. AMA bu benim karakterim! Tek keskem var o da onunla beraber olmak. Cok pismanim AMA geri donusu yok. Hayat bana baska nerden vuracak daha cok merak ediyorum. Onu icimdeki ''ahhhh'' ile Allah'a havale ettim.
23 yasindaydim babami kaybettigimde sonra abim bize destek olacagina kostek oldu bir cok icrasini kapatip, ailesine baktim. Sonra ablami evlendirdim. Igneden iplige maddi manevi olarak ona destek oldum. Bu arada isimde basarili olmak icin cabaliyor ve basamaklari hizli sekilde cikiyordum. Kendi ayakalarimin uzerinde durmaya baslamistim. Bu zaman diliminde ask mesk zaman ayiramadim varsa yoksa ailem dedim. AMA ailem beni hem maddi hem de manevi yalniz birakti. Butun hepsinin borcu benim borcum oldu. Hep yalniz kaldim. Is hayatimda 10.yilima giriyorum ve borcu 1 seneye kadar anca toparlayabilecegim. Simdi oldum 32 yasinda. Ve aile meseleri ve para sikintisi derken yeni kendi ozelimin oldugunun farkina vardim.
Vee isin aslina geliyorum. Aralik ayinda sosyal paylasim sitesinde birisi ile tanistim. Mart kadar tel vs yontemlerle gorustuk. O kadar super gidiyordu ki hersey Mart 25'inde yuzyuze Izmir'de bulustuk ve o gece onunla oldum. Evet ilk defa onunla oldum. Onun kadini olmustum. Hersey yine super gidiyordu. O tekrar sehrine gitti. Bu arada birbirimizle ilk defa karsilasmistik ve ikimizde birbirimizle guven veriyorduk. Benim yasamadigimi yasamayan ne demek istedigimi anlamayacaktir. Emin olun bircogunuz daha tanimayi gin biri ile nasil beraber olursun diyor. AMA inanin bu baskasi yasasa bende yani sekilde yorum yapardim.
Ilk bulusmamizin ardindan tavirlari ve mizaci degisti. Bende istenmedigimi dusunerek ona Ben artik yokum diye msj cektim bir polemik yasadigimiz anda. O gece telefonumu saatlerce aradi. 50.cagrisinda acmistim teli. Keske acmasaydim, kararimin arkasinda dursaydim. O hafta sonu tekrar geldi Izmir'e. Ne olduysa ondan sonra oldu. Tavirlari gittikten sonra daha fazla degisti. Ve biz yine kavga ettik Ben yine ayrildim AMA dayanamayip 2 hafta sonra aradim. Tekrar baristik, sikintilar bitmedi elbette. Ben hep ezilen taraf n a o yine kendi isteklerinin olmasini isteyen benim kendimi onemsiz hissetmemi sagladi. Ve patlak veren bir kizi twitter sayfasina ekledini gordum. Tepki gosterdim! Bana guvenmiyor musun, silmeyecegim, ne yaparsan yap?! Dedi.
Ve bugun tam 2 ay oldu. Ne o beni aradi ne de ben onu. Sanirim artik onu aramam her ne kadar ask'ta gurur olmaz desekte, benim gururumu ayaklar altina almam demek. Uzaktan sosyal paylasim sitesinden belli etmeden takip ediyorum. Sikintili gorunmuyor.
Ve bu aralar kendimi falcilara vardim. Arayacak mi, aramayacak mi diye? Kime gittiysem seni arayacak dedi. AMA iki ay oldu ne arayan var ne de soran.
Arkadaslarima gore koylu kiz gibi davraniyormusum, hem modern hem de kariyer sahibi biri olarak. AMA bu benim karakterim! Tek keskem var o da onunla beraber olmak. Cok pismanim AMA geri donusu yok. Hayat bana baska nerden vuracak daha cok merak ediyorum. Onu icimdeki ''ahhhh'' ile Allah'a havale ettim.
(
