- Konu Sahibi hasekisultan
-
- #1
arkadaşlar ben 1,5 yıllık evliyim. eşimle kavga ettiğimiz zaman sinirlerime hakim olamıyorum. eşim çok inat ve ters bir adam, severek evlendim 3 aylık bir tanışma evresinden sonra 9 ay nişanlı kaldık, nişanlandıktan sonra sorunlar başladı. ailem herzaman onun için dert oldu, anlıyacağınız beni çok yordu. her konuda herkesle ters olmayı bir erdem sanıyor. sinirlerine o kadar hakim olamıyor ki bu yüzden bir polisle yaşadığı tartışma dolayısıyla mahkemelik oldu. benimde en büyük derdim ne halin varsa gör diyememek. kavga ettiğimizde sorunları konuşmak yerine susmayı tercih eder, bu da beni daha çok delirtir. o gün kavga ediyorduk önce hiç tepki vermedi sonra ben bağırıp çağırınca birden sehpaya yumruk attı ve kırdı. ardından ona o kadar sinirlendim ki kafasına vurdum, o da bana vurdu. ağladım oralı olmadı, suçlu olduğu halde inadı her zaman ağır basıyor. dayak yemek ya da dayak atmak istemiyorum ama onun tavırları beni çileden çıkarıyor. tabi birbirimize giriyoruz o bana ben ona .bıktım artık neden düzgün bir şekilde tartışamıyoruz biz anlamıyorum. niyetim incinmek incitmek değil ama bu adam konuşmaktan anlamıyor. ALLAHIM BANA YARDIM ET. kızlar birde adet olmaya yakın deli gibi oluyorum ve kavgalar genelde bu döneme rast geliyor. bu adet dönemleri için önerebileceğiniz birşey var mı ne bileyim daha soğukkanlı olabilmek için
öncelikle allah kolaylık versin.inat adamın ne olduğunu ben de iyi bilirim.2,5 yıllık evliyim.benim eşim de aynı özelliklere sahip.aynı sorunları biz de yaşadık ve hala zaman zaman yaşamaya devam ediyoruz.ben de çok yoğun öfke krizlerine giriyordum.ağzıma geleni sayıp dökmekten kendimi alamıyordum..ağlamaktan hıçkırmaktan iflahım kesiliyordu ve beni ağlayarak şov yapmakla suçluyordu.kısaca ağlamam bile kavga sebebiydi.bu yüzden.olur olmaz herşeye sinirlenen ve bağıran bir tip olmuştum.sinir yüzünden çeşitli rahatsızlıklar yaşadım.defalarca boşanmanın eşiğinden döndük.konuşamıyorduk.konuşmalarımız hep kavgayla sonuçlanıyordu.sonunda kafayı yeme noktasına geldim ve bir psikoloğa gittim.6-7 ay devam ettim.allaha şükür şu anda sorunlarımızın büyük bir kısmını yoluna koyduk.en önemlisi ben sükunetimi korumayı öğrendim.çünkü ne kadar sakin kalmayı başarırsan o kadar haklı oluyormuşsun onu öğrendim.şimdi bir sıkıntı olduğunda elimden geldiğince sakin kalmaya çalışarak bekliyorum.sonunda eşim kendisi bana gelerek özür diliyor.hem de ben haksızken bile :) bi de tavsiyem günlük tut.ben hala öyle yapıyorum.yüzüne karşı sayıp dökemediklerimi oraya yazıyorum.geçenlerde bulmuş ve okumuş.o günden beri daha da bir özenli davranmaya gayret ediyor.tabi bu arada benim hiç mi özelim olmayacak diye epey bi söylendim o da ayrı mesele.sonuç itibariyle sana tavsiyem mutlaka bir psikoloğa görün.çok faydasını görürsün.bide günlük tut.en azından bi nebze ferahlarsın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?