uzun zamandr burayı okuyor gerek ders aldıklarım oluyor gerek kendimi bulduklarım oluyor.. biz kadınlar neden bu kadar acı çekmek zorundayız kii.. hayat biz kadınlara ne den bu kadar zor.. kısaca antayım sevgisi uğruna ailesini arkd. çevresini heryinin arkada bırakıp gurbet ellere geldimm. beni korur korlar zannettiim eşim hiç arka çıkmadı ben güçlü bi karekterim öğrendim çabaladım işe girdim ayaklarımın üzerinde dudum ama bu eşime yetmedi.. hep küçük düşürdü beni kendi narsit karekterini bana empoze etmeye çalıştı.. iyi bir eş olmaya çalışştım düşünceli ailesine saygı sevgi gösteren evine bağlı yoklukla mücadele eden ve beklentilerini sıfıra indiren sırf eşim mutlu olsun diye ağzının içine bakan bir kadınım.. herşeyin yerine koyup sevmek nedir beni en iyi anlayacak olanlar gurbette gelin giden hanımlardır... şimdi soruyorum size ben bu adamı nasıl değiştirim? kendime olan saygımı yitirdiğim zamanlar oldu.. seviyor desem insan bir nebze olsun göstermez mi yahu yokk oda yokk. alıp karşıma sakin sakin ben diliyle konuşuyorum yok hep suçlu benimm. dah ane istiyormusum seni dovmuyoyrum kumar oynamıyorum alkol almıyorumm.. tamam bunlar güzelde benilgi istiyorum diye bağırdım en sonunda.. o da bana sen nankörsun demekten başka birye yapmıyor.. napıyımm sizce güzel hanım bana bir yol gösterinn..
