- 27 Nisan 2011
- 592
- 334
- 303
Bir buçuk yılık evliyim eşimle çok sıkıntılarımız oldu hala devam eden vAr eskisi kadAr olmasa da. Eşim çok sinirli biri bunu rahatsızlığına bağlıyorum kullandığı ilaçlar yüzünden eşim epilepsi hastası . Çok titiz takıntılı tutumlu . Harcamalarıma çok karışıyor . Mesela annem gelmişti memleketten ben saçlarımı boyatacağım dedim beyazlarım var dip boyası için.bir de evin oraya yeni market açıldı açılışına gidelim dedim.hemen surAt Aştı neymiş ben para harcamayı çok seviyormuşum .geçen bi yere gideceğiz ben bebeğimizi hazırladım elim de bebek var bebeğin battaniyesi vs elim doluydu ona dedim ki ayakkabılarımı olsun alsan dedim vestiyerden vay efendim sen misin bunu diyen ben demek istiyormuşum ki sen hiç bi işe yaramıyorsun şunu olsun yap muamelesi yapmışım. Asıl sorum şu fazla uzatmak istemiyorum . Ben eşimle tartışma yaşadığım da sanki dünya başıma yıkılmış gibi hissediyorum aman ben den ayrılırsa ne yaparım diye kalbim küt küt atıyor bu duygudan nefret ediyorum kendime özgüvenim yok sıfır yani. Onsuz hayat yok gibi hissediyorum.Yeri gelir sebepsiz surat asar noldu derim neymiş saat on olmuş tv karşısına geçememiş. Deşarj olmak istiyormuş bekarlık günlerinde çok rahatmış bla bla. Ömür törpüsü bi adam işte .