Severek evlendim ve yaşadığın problemlerin benzerleri her evde olduğu gibi bizde de oluyor. Senin düşündüğünü ben de düşündüm. Yalnız ben eski beyinsizle değil de, hiç ama hiç olmaması gereken biriyle aynı şeyi düşündüm. Eşimi de seviyorum ama onunla da neden daha önce karşılaşmamışız diye hayıflanıp duruyorum. Onu görünce ayaklarım yerden kesiliyor. Bakışlarına hayranım, o kadar karizmatik, o kadar zeki, o kadar becerikli ve neşeli ki… Görünce bir hafta aklımdan çıkmıyor. Durum skandal resmen. Çok utanç duyuyorum bu durumdan. O da evli üstelik. Umarım çaktırmamışımdır da. Istırabımın tarifi yok. Lanet ediyor insan, daha önce karşılaşmadığımız için. Ama eşim gibisini de pek bulamam sanırım. Onunla da birbirimizi mükemmel tamamlıyoruz. Böyle işte. Yapabilecek hiçbir şey yok. İstemeden oldu. Durdurmaya çalıştım, çalışıyorum. İnsanın doğası böyle sanırım. Ya da ben anormalim. Öyle bile olsa ölelim mi yani. Söz geçmiyor bazı şeylere. Yazdıklarımı okuyanlar kim bilir neler diyecek. Ama bazı şeyleri insan yaşamadan da anlayamıyor. Zamanla geçer gider diye umuyorum. Özetle, sadece sana bana değil bu durum yani. Ayrıca, sevmeden evlendim demişsin. Sevmeden evlenebildiysen, sevmeden devam da ettirebilirsin. En azından çocuğun için öyle olmak zorunda.
Ohh. Anlatınca rahatladım.