neden düzenli biri olamıyorum

merhabalar yeni tanıdım sizleri ama çok güzel benim sorunum da bana göre çok fazla hayattan zevk alamaz oldum hiç bir işimi sonlandıramıyorum 32 yaşındayım 5 yıllık evliyim bi tane 6 aylık bebeğim var galiba bunalımdayım kafayı yicem çok zor bir hayatım oldu uzun yıllar hastanede kaldım böbrek nakilliyim 4 duvar arasında sıkışıp kaldım sanki zor bi hamilelik geçirdim doğumdan sonra tamamen hayattan soyutlandım sanki dağıldım silkelenip kendime gelemiyorum evim heryer heryerde yemek yapamıyorum hastane kontrollerime bile gidemiyorum sevmiyorum dağınıklığı ama olmuyo ya sorun illaki bende yoksa her çocuk doğuranın evi alt üst olmuyo neden beceremiyorum hiç istemiyorum bu hayatı evim düzenli olsun kendim bakımlı olayım ama olmuyo işte eskidende tam yapamazdım zaten şimdi tamamen bıraktım annemde psikolojik sorunlu biriydi evimiz hep dağınık olurdu ondanmı yetişme çağım gençliğim hastanelerde geçtiği içinmi böyleyim yüzde 80 özürlüyüm gücümün yetmemesindenmi hayatı evi düzenli olanlar bana yol gösteebilirmi lütfen ne yapmalıyım nerden nasıl başlamalıyım eşim güvenlik durumumuz çok parlak sayılmaz kadın çağıramıyorum bazen arkadaşlara gidiyorum ne güzel tertemiz evleri herşey yerli yerinde benim eşyalarımın yeri bile belli değil ki düzen olsun anneden aldığın eğitim çok önemli galiba annem benden daha kötüydü onada kızamıyorum psikolojik hastaydı kadın...

canım öncelikle çok geçmiş olsun, Allah o günleri bir daha sana ve ailene yaşatmasın.
Sorunun hakkında diyebileceğim tek şey de; sanırım büyük ihtimalle depresyondasın. Bir uzmana başvurman hem senin hem de yuvan için en doğrusu olacaktır.
Bir de 6 aylık bebeğin varmış, Allah sana da babasına da bağışlasın. Ama o kadarken bebeğim ben de hiç iş yapamıyordum. Bebek sallamaktan bacaklarım morarıyordu, kaldı ki ev temizleyeceğim... Ve inan bir çok annenin sorunu da bu. Ben lavaboya bile kucağımda bebekle giderdim. Mama sandalyesi aldık ona, ve şu çıngıraklı aynalı toplardan. Oraya oturtup oyuncağını önüne koydum mu biraz nefes alıyordum. Belki sen de denemelisin.
Ama önce psikolog, muhakkak psikolog.

öncelikle çok geçmiş olsun çok zor şeyler yaşamışsın ama gel istersen önce güzel şeyleri gör şükret nakil olmuşsun ki daha nice nakil bekleyenler var sen daha iyi bilirsin allah sana bi bebek nasip etmiş allah bagışlasın eşin yanında başını soka bilicen bi evin var bunlar için şükret sonrada kendimden örnek vericek olursam benimde 15 aylık bi oglum var ve çok yaramaz şimdi ve küçükkende geceleri bile ayagımda sallar sam uyurdu taki 8 aylık olana kadar ben temizlik hastasıyım çok titizim ama ozamanlar herşeye yetişemiyodum vede sinirden kendi kendimi yiyip eşimle kavga ediyodum şimdi anlıyorum nekadar hata yapmışım öncelikle çocuna anne ol sonra kendine dikkat et bak böbrek hastasıymışsın sana bişey olursa nolucak çocunu düşün boşver evi inan çocugun birazdaha büyüsün ozaman nasıl herşey yoluna giricek görürsün kendini yıpratma bunun için sonnuçta çevrendeki insanlar senin durumunu biliyodur kimse sana çok görmez bide bişey sormak istiyorum kayınvaliden görümcen kardeşin yokmu sana yardımcı olucak sen saglıgın kıymetini belkide ençok bilenlerdensindir hastanede yaşadın zamanları düşünürsen kendini böyle şeyler için yıpratma sitres her hastalıga yolaçar ama en iyisi tabikide bi psikolaga görün allah yar ve yardımcın olsun işallah

canım belli ki ailenden kalma psikolojik bir çöküntü içindesin. Amacın yok, mutlu değilsin. Ama bak bir eşin ve bebeğin var yeni bir hayatın var geçmişi düşünmekten vazgeçmeli ve kendi hayatına bakmalısın bunu eşin ve bebeğin için yapmalısın. Öncelikle geçmiş olsun böbrek nakli geçirmişsin bu yüzden kendine çok dikkat etmelisin, bakmalısın kendini özürlüymüş gibi düşünme o olay bitmiş geçmiş. Bunların hepsi psikolojik. Yaşam böyle geçirilemeyecek kadar kısa hem sen bir bebeği büyütmekle ona örmek olup yetiştirmekle yükümlüsün silkelen bir kendine gel. Evde düzen kurmak o kadar da zor değil. Orası senin evin yuvan. Şükretmelisin bir yuvan eşin bebeğin olduğu için. Çvreye karış, arkadaşlar edin, ortamlara gir evine birilerini çağırırsan onlar gelcek diye evine çeki düzen verebilirsin. Onlardan güvendiğin kişilerden yardım alabilirsin. Üstünden çıkardığınuı hemen yerine koyar, kirliye atarsın. Haftanın bir iki günü çamaşırlarını fazla biriktirmeden yıkarsın ve müzik eşliğinde ütünü dinlenerek yaparsın ikiye bölersin iki günde ütülersin. Sabah erken kallkıyorsundır bebeğin var sabah en önce yemeğini koyarsan üşenmezsin hem de aradan çıkmış olur. Pazara giderin hem gezersin hava alırsın hem de alışverşin olur, yoruluyorsan haftasonları eşinle gidersin. Bebeği bırakabileceğin biri varsa eşinle başbaşa zaman geçir, sinemaya git. Hergün işini yaparsan birikmez hemde yorulmazsın. Ama öncelikle kendi içinde sorunlarıın çözmen lazım belki de psiklojik yardım.

Hepinize çok teşekkür ederim çok iyi geldi ben çok kötü hissediyodum ben beeriksizim galiba diye önce en güzeli bir psikoloğa gitmeliyim galiba kendimi daha iyi hissediyorum tabiki o kadar kötü günler geçirdim ki anlatılmaz hatta yaşadığım yerde nakilli ilk doğumu ben yaptım il olmasına rağmen oda çok etkiledi korktum çok bişi olur bebeğime diye özürlü olursa kendimi affetmem diye hamdolsun rabbim çok tuttu elimden haklısınız şükretmelyim birazda umarım bu günleride atlatırım rabbim hepinizden razı olsun ne kadar rahatladım anlatamam yardım etcek kimsem yok etrafımda onunda çok etkisi oldu tabiki

canım benim, herşey yoluna girer yeter ki sen iyi olması için inancını göster...

Geçmiş olsun,
Sıkma canını hemen hemen her bebekli anne o halde inan bana...kızım 6 aylıkken ben de 1 elimde biberon üzerimde bebek kusmuklu yatak geceliğim bi kucağımda kızım çoook dolandım ortalarda... evde yemek yok,mutfak almış yürümüş hatta annem dalga geçerdi senin evinde kabuklu yumurta yemem diye ....ama hepsi geçiyo,hem çocuklar büyüyünce sorunlarda büyüyor...tadını çıkar...
takma kafana hiç bi şeyi
hem dağınıklıkta bir düzendir aslında unutma bir öylece gelişigüzel bi köşeye atılmış bir bluz aslında altta duran çorabın kamuflajıdır:)))
şaka tabiii...:)))