azonce babam konusunda korkularimdan dolayi bir konu actim...bu da ayri bir konu ve icime.dert oldu artik...belki burda okuyacagim.seylerden bana cesraet gelir....babam inanilmaz duskunum onun icin saatlerce aglarim sevgiden kaybetme korkusundan iyiliginden..karsimda oturza gozune bakip dua ederim.icten ice ..daha neler neler....ama ne yazikki icim.bukadar sevgi yukluyken ben gidio.ona sarilamiyorum guzel basini koklayamiyorum.yuzu u.ellerini opemiyorum...icim.gidiyo ..ama cekiniyorum.elimde degil....bazen koltugun bi icinda yatiyor tv izliyor sessiz sedasiz ellerini birlestirmis masum.masum yatiyor..ah diyorum.gidip.sim.slkl sarilsam koklasam.icime ceksem.o cennet kokusun..ama yok yapamiyorum...ay u sehirdeyiz slk slj da onlarda kaliyorum.ama ozluyorum icim.ozlen xmdolu....nasil yenicembunu
Ben bu durum a anlam veremedim şimdi hem babanızı bukadar seviyorsunuz hemde bunu gösteremiyorsunuz. Allah aşkına bunu niye kendinize yapıyorsunız? Babanıza sarılabilmek varken bence ertelemeyin sevgi güzel bişey hissettirmek daha da güzel bence. Babamı kaybettim ama inanın ellerini, gözlerini, saçlarını, ayaklarını bile özlüyorum.