- 23 Haziran 2018
- 334
- 189
- 18
Neden hep böyle niye anlamıyorum isyan etmiyorum ama tükeniyorum yavaş yavaş depresyon kapımda. Derdime geleyimm hiçbir şeyi başaramıyorum çok çabalıyorum kimsenin bi şeyinde gözüm yok kıdkanç biri hiç değilim kendi hayatıma bakan biriyim ama olmuyo örnek vereyim iyi kötü üniversiteyi bitirdim kpss olmadı atanamadım yüksek lisans şansımı deneyeyim dedim olmadı iş bulmam olmadıı sevgililerim olmadıı (oldu da ol adı ya ayrıldık ya evlendiler) artıkk tükeniyorumm çabalıyorum yılmıyorumm ben ümitli pozitif oldukça her şey tepetaklak oluyo isteklerim olmuyo biri ikisi olmaz anlarım ama hiçbiri olmuyor nerde hata yapıyorum neden böyle başkalarına bakıyorum kıyaslama için söylemiyorum uğraşmadan çabalamadan şak diye oluyor bazen bu şanss niye yok diye sorguluyorum kötüyüm hemde çok nasıl cıkıcam bu işin içinden bilmiyorum önceden takmazdım artık takıyorum kendimi yıpratyorum zaman geciyor gidiyo ben sıfırım ilaç kullanmayıı düşünüyorum başka napim bilmiyorum sizdende böyle olan varmıı sonradan şansı dönen merakediyırum gercekten şu sıralar ümide ve teselliye ihtiyacım var hem de çok 
