Ne zaman Trabzon tarafından gelen yeşil katman katman çaylık görüntüleri görse Rizedeki köyümüzü hatırlarım..
Köyümüzdeki dereden geçmek için paçalarımızı sıvamamızı,
Tipik köy evi olan evimizdeki kapının önündeki çamaşır yıkamalarımızı,
Anneciğimin armut ağacına çıkmak için gösterdiği çabayı(keşke yaşamak içinde aynı çabayı gösterseydin annem),
Yeşilliğe dayanamam kısacası..
Nişanlıyken eşimle gitmiştik.Köyde de kalıcam diye tutturdum ben..
Yolumuz virajlıdır,virajı alır almaz başlamıştım hıçkırarak ağlamaya..
Herşey annemi hatırlatıyor üzgünüm..senağlama