Hayatımızda ne çok inişimiz çıkışımız olmuştur. Karşılıksız sevgilerimiz, sonsuz güven duygumuz, yersiz çıkışlarımız, bencilliklerimiz, kavgalarımız, aşkımız, kararlarımız ............ vesaire, vesaire. bizi biz yapan şeylerdir bunlar ama bazen pişman olmaktan alamayız kendimizi. Düşünür dururuz ,Nerede Hata Yaptım?, diye
Ne hatasi?
Ne pismanligi?
Insan bile bile hata yapmaz. Kendi degerlerine aykiri birsey yaptiginin, yaparken farkindadir. Sonradan pisman olmasi da degerlerine aykiri birsey yaptiktan sonra isler yolunda gitmeyince, aptalligina yanmasi oluyor..
bazı davranışların hata olduğu üzerinden günler, aylar yada yıllar geçtikten sonra belli olur. bazen hata olduğunu bile bile yaparız. hata yaptığını kabul etmek duvara bir çentik atmaktır. o çentik her daim gözünüzün önünde durdukça aynı hatayı ikinci kez yapma ihtimaliniz azalır. ve eğer o çentik olmasaydı duvarınızın ne kadar beyaz olabileceğini hatırlatır. hataları kabul etmek pişmanlık duymak değildir. yalnızca yeniden bembeyaz bir duvara sahip olma arzunuzun varlığını kamçılar.