Herkese iyi geceler ..forumda benimkine benzer soruna sahip arkadaşları gördüm ama yine de ayrı bir başlık açmak istedim.hamileyim ve doğumuma günler var,normalde bu süreçte bayanların çoğu fiziksel rahatsızlıklarından dolayı uyuyamazlar(şuram ağrıyo vs) ama benimkisi tamamen psikolojik.eşimi sorun etmekteyim özellikle bu son aylarda.hamileliğimden beri bi soğukluk girdi aramıza,cinsel yönden uzaklaştık ilk aylardan itibaren sorduğumda da çocuğa bi zararı olur endişesiyle diye bi açıklama yaptı bana.önceleri tamam anlayış gösterdim ama zamanla adam bana sarılmayı ilgiyi kesti ,son ayıma geldim bebeğe kaşı da bi ilgisi yok gibi tamam erkekler çocuk doğduktan sonra baba olduklarını anlarmış ama bunda tık yok çocuğumun eşyalarını hep ben aldım,alcağımı da gösterdiğim zaman da sen bilirsin diyip geçiştirdi hadi alalım fln yokbazen takılıyorum bu çocuğu tek başıma yaptım sanki herşeyini ben alıyorum diye.içimden yavaş yavaş bilendiğimi hissediyorum ve esas sorunum bu sanırım gün geçtikçe soğuyorum.o benden uzaklaştıkça ben de uzaklaşıyorum.telefonla uğraşmaya başladı ne zaman boş kalsa elinde sürekli telefon,artık bu beni iyice delirtmeye başladı söleyince de ne alakası var nabayım başka yapılcak bişi yok zaman geçiriyorum diyo.ama aklına benimle zaman geçirmek gelmiyor.kızlar bu bi süreçmidir atlatılabilecek yoksa durum kötü mü..evliliğimi sorgulamaya başladım Allaha eğer bişi varsa karşıma çıkar diye dualar eder oldum,ah etmeye başladım reSmen hamileyken bana bunları düşündürttü diye.şu saate kadar uyuyamamamın tek nedeni o!pişman bile oluyorum zaman zaman evliliğimden.ne yapmam lazım hormonlardır diye geçiştiriyorum ama bazen de bunun ötesinde bişeymiş gibi geliyo..