Kizlar merhaba,
Aranizda yeniyim. Konu açma sebebim bi cikmazda olmam. 6 yillik bi iliskim var 2hafta önce de nisanlandik. Çok zor zamanlardan geçtik diyebilirim en mutlu olmamiz gereken zamanda su an kavgaliyiz. Ben İstanbulda yasiyordum ve sevgilim benim yanima gelip annesini abla sini birakip yanima gelmişti babasi vefat etti 3,5 yil önce.her neyse KPSS te girdi atama olacagi zaman ben artik İstanbul da yasamak istemedigimi yoruldugumu söyledim ve ortak kararla benim memleketime geldik 2 sene once. Ve ben bu 2 yildir doğru düzgün bi is tutturamadim hep girip ayriliyorum bu şöyle bu boyle diye diye 2sene geçti once doğru düzgün bi ise girene kadar evlenemeyiz diyordu ama kismet bu ya nişanlandik iste.bu arada onlarin durumu çok iyi değil bi de annesi ve abla si pek yardim edecek cins insanlar değil.sevgilim de ben her seyi senin acilen yapsin istemiyorum ezilirim o yüzden sen bi is bul diyordu hep iste. Dun de bu yüzden tartistik yine... Sen is bulana kadar evlenemeyiz dedi. Ben de sinirlendim. NEden nişanlandik ozaman falan dedim neyse dun baya nisani atmaya karar vermistim
Bi sorun daha var ki özgüvenimi yitirdim gibi bi şey.önceden kendine güvenli güçlü caliskan hobileri olan biriydim. Hayallerim üst düzeydeydi ama bi suredir kendimden nefret etme noktasina geldim ve bu durum da gördüğünüz gibi iliskimi de etkilemeye başla di. Çünkü biz ilk basladigimizda sevgilim bana hayrandi gurur duyar di benle.
Nisani atmali miyim? Ve kendime guvenimi nasil sağlamaliyim yeniden çünkü gerçekten mutsuzum. İyileşmeyi asil kendim için istiyorum bu arada
Teşekkürler şimdiden...