Bilenler bilir, nişanlım Almanya doğumlu ben ise Türkiye'de yaşıyorum. bi kaç ay sonra düğünümüz olacaktı, nişanlımın ablası 'ruh hastası' olmasaydı tabi. Bu kadın ta ilk günden beri bana hep soğuktu. Başlarda evliliği yeni bittiği için etrafında mutlu çiftler görmeye dayanamıyor, acısı taze, belki eski kocasını hala seviyor da böyle stresli ve mutsuz deyip aldırmıyordum o soğuk hallerine. Ama ben de insanım ve alınıyorum. ayrıca burada kurulu bir düzen ve ailemi bırakıp gidecektim oraya.Hangi özel günde arasam ablası konuşmaktan kaçınır, 2 kelime etsek de mutlaka laf sokardı. 2 gün önce nişanlım ağzından bir şeyler kaçırdı, işte ablamın endişeleri var, ''sen buraya alışabilir misin? ha tabi belki de sırf almanya için evleniyorsun..'' vs vs. beynimden aşağı kaynar sular döküldü.. :'/ 21 yasında kız niye evlenirmiş falan filan.. ne alakaysa artık. Kavga kıyamet kopardım ben de. Gururum kırıldı. zaten hiç gitmek istemiyordum Almanya ya. Ki ben yurt dışı meraklısı olsam, teyzem Viyana da yaşıyor, onun yanına giderim. Sevdiğim adam nasıl da dolduruşa gelmiş, samimiyetime hiç de inanmamış belli ki. Bi hata yaptım ama, ilişkiye başlamakla mı, bitirmekle mi? bilemiyorum. Dün geceden şimdiye kadar hep ağladım. Ne yapmamı önerirsiniz?