kızlar sevgiliykende sözlüykende nişanlım bana çok bağlıydı. bana hep önce sen derdi. ailem sen olcaksın artık biz bir olcaz, bi biz varız artık onları tabiki atmıcaz hayatımızdan ama benim için herşeyden herkesden önce sensin derdi. ve öylede oldu.
bir kaç kez ailesine resti çekti.benimle ilgili abuk sabuk istekleri oldu ailesinin. ama o ben nasıl istiyosam öyle olacağını ağacın kavuğundan çıkmadığımı söyledi. ya o her koşulda benim yanımda. bazen beni üzecek şeyler söylüyolar (onlara göre normal şeyler) ve o buna çok kızıyo hemen savunmaya geçiyo kızıyo falan filan işte
neyse beni bu kadar savunan tutan bir çok erkeğin beceremediği şeylere sahip olan nişanlımı bazen gözüm görmüyor. yani ailesinin bu tavırları benim çok canımı sıkıyor. derdim tam olarak bu. onların söylediklerini çok önemsiyorum yani sinirleniyorum. sonra diyorumki ya nişanlım benim arkamda olmasaydı? ailemde ailem diye tuttursaydı? benim düşüncelerimin hiç bir önemi olmasaydı?
üstelik nişanlım çok adaletlidir. ben ona olan herşeyi anlatmam onu dediler bunu dediler falan diye ama anlattığımda bana hak verir kızmaz dikkatlice dinler onlar adına özür diler sonra çok sinirlenir neden böyle yapıyolar sen benim eşim olacaksın sana yaptıkları aslında bana der.
sonra kim gülü neresine takarsa taksın aşkım biz keyfimize bakalım der. yani beni herşeyden herkesten korur laf söyletmez.
kızlar şükrediyorum yanlış anlamayın ama düşüncelerinize tavsiyelerinize ihtiyacım var. siz olsanız nasıl düşünürdünüz? nasıl davranırdınız? ailesinin bu tavırlarını dikate alıp canınızı sıkarmıydınız?
bir kaç kez ailesine resti çekti.benimle ilgili abuk sabuk istekleri oldu ailesinin. ama o ben nasıl istiyosam öyle olacağını ağacın kavuğundan çıkmadığımı söyledi. ya o her koşulda benim yanımda. bazen beni üzecek şeyler söylüyolar (onlara göre normal şeyler) ve o buna çok kızıyo hemen savunmaya geçiyo kızıyo falan filan işte
neyse beni bu kadar savunan tutan bir çok erkeğin beceremediği şeylere sahip olan nişanlımı bazen gözüm görmüyor. yani ailesinin bu tavırları benim çok canımı sıkıyor. derdim tam olarak bu. onların söylediklerini çok önemsiyorum yani sinirleniyorum. sonra diyorumki ya nişanlım benim arkamda olmasaydı? ailemde ailem diye tuttursaydı? benim düşüncelerimin hiç bir önemi olmasaydı?
üstelik nişanlım çok adaletlidir. ben ona olan herşeyi anlatmam onu dediler bunu dediler falan diye ama anlattığımda bana hak verir kızmaz dikkatlice dinler onlar adına özür diler sonra çok sinirlenir neden böyle yapıyolar sen benim eşim olacaksın sana yaptıkları aslında bana der.
sonra kim gülü neresine takarsa taksın aşkım biz keyfimize bakalım der. yani beni herşeyden herkesten korur laf söyletmez.
kızlar şükrediyorum yanlış anlamayın ama düşüncelerinize tavsiyelerinize ihtiyacım var. siz olsanız nasıl düşünürdünüz? nasıl davranırdınız? ailesinin bu tavırlarını dikate alıp canınızı sıkarmıydınız?
Pek bi erken başlamış nşanlın seni savunmaya dua ette seni savunup durmaktan bi gün yorulmasın 
eşime tersti ailesi beni pofpoflarlardı. Ama evlendiğimiz ilk gün oğullarını düşüp bana uzak oldular. Garip işler bunlar uyanık olucaksın 
Bi önceki konunda da nişanlın iyi edebiyat parçalamış senin annen benimkilere ezdirmek için seni doğurmadı diye :26: resmen ailesini mat etmiş düşündürücü