Aslında mutlu muyum, mutsuz muyum bilmiyorum. İkilemdeyim sanırım. Yaklaşık 3 hafta önce ailelerinde olayı bilmesiyle resmi olarak ayrıldık. Aklım karışık. Çoğu zaman oh rahatladım, kıskançlık krizleri sona erdi diye seviniorum ve özgürlüğüne kavuşmuş bir kuş gibi hür hissediyorum kendimi. Bazende bir müzik, bir söz, bir film, geçtiğim bir cadde, yediğim yemek bile bana onu, onlu günleri anımsatıyor. Geçicek mi bu ruh hali, bu yüreğimdeki inceden inceye kanayan kara. Mutlu olmak istiyorum. Üzülmek istemiyorum artık
(
