Nişanlıyım 4 ay sonra düğünüm var her an bitirebilirim....

merhaba,

elbette nasıl bir ilişkiniz var tam anlamıyla anlayabilmemiz mümkün değil buradan o yüzden akıl vermek gibi değilde sadece anlayabildiğimiz ölçüde kendi fikirlerimizi dile getirebiliriz.
bana kalırsa evlenmeye hazır değil gibi nişanlın, belkide ikinizde hazır değilsiniz.
ben iki insana evlenebilmek için 1 yada 2 yılın yeterli olduğuna inanmıyorum.
bu demek değil daha uzun süreli beraberlikler yaşayanlar hiç sorun yaşamıyor evlilik hayatında. elbette yaşıyorlar.
kastettiğim şey kişilerin birbirini tanıyamaması falanda değil, birini 2-3 aydada tanıyabilirsin, birini 10 yıldada tanıyamayabilirsin. bunun bi ölçütü yok.
ama belli bi olgunluğa ulaşılması gerektiği kanısındayım yada bi şeylerin göze alınabileceği ana kadar beklenmesi taraftarıyım.
çünkü çok stresli şeyler bunlar, heleki maddi sıkıntılar varsa, heleki ailelerden bir şeyler bekleniyorsa (maddi anlamda, eşyadır, düğün masraflarıdır)
bu durumda ciddi anlamsa sıkıntılar, gerginlikler yaşanabiliyor.
bunları mantıklı bi şekilde atlatabilmekte o bahsettiğim olgunlukla olabiliyor ancak, kişilerin birbirlerine sahip çıkabilmesiyle olabiliyor.
yoksa daha evlenemeden gönüller kırılmaya başlanmışsa, akıllarda soru işaretleri oluşmaya başlanmışsa , heves kırılmışsa, hayalindekilerden bir bir uzaklaşmaya başlamışsan 1-0 yenik başlamış gibi hissediyorsun kendini, önyargıyla yaklaşıcaksın bu evliliğe belki.

henüz geç değil hiç bi şey için.
için rahat değilse devam etme, konuş ailenle önce, durumdan haberleri olsun, yarın ben vazgeçtim dediğinde nereden çıktı durup dururken demesinler.
sonrada adam akıllı nişanlınla konuşun, daha konuşurken bile tavır alıyosa, triplere giriyorsa, sürekli erteliyorsa, sıkılıyorsa, seni karşısına alıyorsa. demekki oda emin değil bi şeylerden. böyle davranmaya devam ederse yürümeyeceğini söylemelisin.
oturup düşünsün iyice.
sonra tekrar konuşun nihai bir karara varın.
vaktiniz biraz daralmış gibi, çözseniz iyi olur.

panik olma ama rahat ol, kendinden emin ol.

Canım ben eşimden değilde nişanlılık döneminde ailesinden çok çektim bu konular yüzünden. Allah var eşim her şeye tek başına koşturmaya çalıştı hep üstelik borcuda vardı. Ama ailesi hiçbir şeye ellerini sürmediler onu bırak birgün annemleri arayıp ne yapacağız nasıl olacak diye bile sormadılar. İnsan en azından manevi destek bekliyor ben eşimin ailesinden onu bile göremedim. Nikaha bir ay kala gelinliğimi bile almaya yanaşmadılar daha varmış nikaha kalan süre ise bir ay. Ev bakmaya nikahtan 3 hafta önce başladık. Ev bulamadık bir türlü. Artık ben umudumu kestim ev bulamayacağız biz dedim. Neyseki Allah rastgetirdide bulduk ama ev nasıl pis bir görsen. Nikaha iki hafta kala evin boyasını badanasını eşimle biz yaptık. Badanacı bile sokulmadı eve. Eşimin ailesi bir salon takımı alacak burnumdan geldi defalarca iptal edildi tekrar seçildi nikaha az bir süre kala. Hep bunların stresini yaşadım. Annem o kadar mülayim bir insanki en sonunda o bile patladı. Davetiyeleri bile nişanlım ve benim ailem hallettik. Kendileri hiçbir şeyle ilgilenmediler ama her şeyede burunlarını sokmaktan geri kalmadılar. Ne ilgi ne alaka gördüm. Zor iş bunlar.

Benim böyle bi tanıdgm wardı bu sene de olmadi borcumuz war die die 8 sene snra evlendiler kız ewlendiqinde 30 erkek 35 yasindaydı..Her gün kavga ederlerdi ayrilirlardı ama snra barisirlardi 8 sene cok yıpratmsti onlari bu süre icinde de bagımlı gbilerdi brbirlerine bagli dgl yalnz bagımlı gbi..ins siznki buna dönüşmez..ilk tanstklarnda kiz 22 erkek 27 yasnda ve calisiyodu ikiside evlenmk icin yaslari kucuk bile dgldi ama oglan ve ailesi yaptı siznki gbi baslamsti onlarn sorunlarida..