İnanki hakim oluyorum, çoğu zaman içimden telkin ediyorum kendimi normalde hazmedemiceğim tavırlara bir şey demediğim oluyor, ama bazen de patlıyorum ya. Ben dert çekmek stres olmak için evlenmedim diyorum. Çok şeyler geliyor söylenecek ama susuyorum. Korkuyorumda yani çünkü ben fevri bir insandım bu evlilikten önce ani kararlar verirdim. Evlilikte yapılmıyor malesef ama eski huyumun tekrar anlık gelmesi bile olayı çok farklı boyutlara taşıyabilir. Ne desem nasıl bir tavır takınsam napsam düzelir bilmiyorum...
Insan bazen kendi kendini doldurusa getiriyor inan...
Evlilik kolay birsey degil, iki farkli insani bir eve koy, iki farkli huyda, hadi yasayin hayati...
Boyle birsey iste evlilik, birbirinin huyunu Alana kadar elbette zaman gececek ve uyum sureci zaman alacak.
O yuzden sen yine fevri davranma, sakin olmaya calis...
Ama diger yandan da tabii ki rahatsiz oldugun durumlari esinle paylas.
Bir noktada basta nasil yon verirsen, o sekilde devam ediyor...
Fakat sinirle degil, tatli dille...
Annemin bir lafi vardir "erkege lafin di$isini soyleyeceksin'...
Hala bunu ben de beceremiyorum, fakat zamanla anliyor insan.
Fevrilikle birsey yaptiramiyorsun, tatli dille daha iyi oluyor hersey...
Sende zamanla huyunu aldikca, nasil konusulunca esinin duzgun tepkiler verdigini anlayacaksin...
Esin de ayni sekilde zamanla senin huyunu alacak...