benim hikayem de eksik olmasın o zamannn
6 ağustos 2003 adana, cehennem sıcaklarının yaşandığı hafta, oğlumun doğumu geciktiği için artık günaşırı nst ye giriyordum, kalp atışlarında problem olduğunda dr. hemen alacaktı,o gün sabah erkenden uyandım eşim sevk almak için evden çıktı hastaneye gidecek nstye girecektim ben lavoboya gittim ve sıcak bir sıvı bacaklarımdan aşağı boşalıverdi ne olduğunu idrak edemedim önce, sonra suyumun geldiğini anladım, sancılar hemen peşinden başladı, öyle yarım saatte bir değil, iki sancı arası beş dakikadan az ve şiddetliydi, evin içinde tur atmaya başladım ama sancı o kadar şiddetliydi ki dayanamıyordum bir arkadaşımdan duymuştum sancı esnasında bağırmamak için plastik bardağı ısırmıştı, bende o yolu denedim size komik gelebilir ama, işe yarıyor, bu arada o bardağı saklıyorum ilerde oğluma göstermek için, üzerinde diş izlerim duruyor, mahallede emekli ebemiz vardı kayınvalidemin yakın arkadşı o geldi açılmanın 4 cm olduğunu söyledi, ama sancılar daha da sıklaştı, ebe de telaşlandı artık hastaneye gidelim belli olmaz dedi, hastane eve 5 dakika uzaklıkta olduğu için baştan acele etmedik, benim amacım son ana kadar evde beklemekdi, saat 12 oldu ve hastaneye gittk, 6 cm açıklık olduğunu öğrendik ama sancılar dakikada bir gelmeye başladı o kadar şiddetliydi ki çabuk doğar diyorlardı, bide işin ilginç yanı insan o iki sancı arası diyorki şu sancı bir dursa da uyusamm, sağlıkla bir doğurayım hemen uyuyacağım hem de saatlerce diyor, saat 1 gibi masaya aldılar ebe sürekli ıkınmamı söylüyordu ama doğmuyordu, baya bir uğraştık sonra beni tekrar sancı odasına aldılar bir süre bekleyip tekrar doğum masasına, başı göründü ama birtürlü gerisi gelmiyordu dakikalarca haznede kaldı başı, dr. sürekli uyarıyordu geçen her dakika bebeğe zararlı oksijensiz kalabilir diyordu, ama olmuyordu sezeryana alın nolur diye yalvardımmm ama artık çok geç dedi dr., doğurmak zorundasın, dr. kolu çıkıktı doğuma yardımcı olamıyordu ama sürekli diyordu ki beni vakum kullanmaya zorlamaaa, ebe sürekli karnıma baskı yapıyordu artık nefes alamıyordum ki ıkınayım, sonunda dr dayanamadı ve o mucize elleriyle bir kez karnıma bastırdı ve mucize oldu oğlum doğdu ama ağlamıyordu birden sessizlik oldu odada, ben korkmaya başladım, ne oldu yaşıyor mu diye bağırmaya başladım, ebe ve dr telaş içinde burun yolunu açıp odadan telaşla çıktılar oksijen vermeye gitmişler ama ben odada deliye döndüm allahım nolur bişey olmasın diye yalvarıyordum allahıma bir süre sonra bebeğimi getirdiler göğsüme koydular o anda hıçkıra hıçkıra ağladım o kadar güzel bir duyguydu ki allahıma şükrediyodum çok şükür allahım çok şükür yaşıyor, 4.400gr ve 54 cm olduğunu, kordonun boynundan ve kolundan dolandığı için doğumun zor olduğunu söylediler, yaşadığım, çektiğim acıların hiçbir önemi yoktu allahım onu bana bağışlamıştı ya sapasağlam gerisi hiç önemli değildi, sonra kontrolleri yapılmak üzere hemşire berkanımı yanımdan aldı ve bana da dikiş atıldı dıştan 4 tane dedi ebe, ya içten dedim, içini sorma sırım gibi dokudum dedi, dikiş esnasında hiç canım yanmadı bu arada, belki de anne olmanın heyecanı sardığındandır.sonra odaya aldılar ve oğlumu getirdiler misler gibi kokuyordu misler, pamuk gibi eller ayaklar, sırma gibi saçlar, simsiyahtılar şimdi ise sapsarı, allahım anne olma lütfunu bahşettiğin için şükürler olsun sana
şimdi ikinci oğlum yolda ve ben aksilik olmazsa yine normal doğumdan yanayım çektiğim tüm acılara rağmen, biliyorum ki her doğum birbirine benzemez bu inşallah kolay olur, sağlıkla ardama kavuşurum
arkadaşlar hikayemi okuyanlar belki normal doğuma karşı olumsuz duygular hissedebilir, zor olduğunu düşünebilir, ama doğum kişiye özeldir herkesin doğumu farklıdır, hatta kişinin birinci doğumu ile ikinci doğumu birbine benzemeyebilir, nolur gözünüzde büyütmeyin doğumu, o meleklere kavuşmak için herşeye değer, allah sağlıkla kavuşmayı nasip etsin inş, allahım onları bize bağışlasın.
biraz uzun oldu kusura bakmayınnn