nasıl anlatsam.. nerden başlasam bilmiyorum. ben 2 yıldır evliyim. küçük bir bebeğim var. eşim çok iyi bir insan. ama ben hep korku içinde yaşıyorum. hem vicdan azabı hem korku hem umutsuzluk hem belirsizlik. ben küçük yaştayken babam tedavisi olmayan bir hastalığa yakalandı. daha genç 39 yaşında. babama çok düşkünüm. ama ne olduysa nişanlıyken oldu ve saçma şeyler için ailemi çok üzdüm. babam neredeyse gözümün önünde fenalaşıyordu. babamın o hallerini hatırladıkça kendimden nefret ediyorum. kendime inanamıyorum. nasıl aileme karşı geldim. hasta babamı bu kadar nasıl üzebildim. hem de haklı olduklarını adım gibi bilirken. kendim olmaktan çıkmış gibiydim. olayların üzerinden 2 yıl geçti ailem çoktan unuttu ama ben kendimi affedemiyorum. babamı kaybetmekten çok korkuyorum. başka bir şehre taşınıcaz. aklımda hep ya babama bişey olursa ya yetişemezsem onu son kez göremezsem düşünceleri var. hayattan zevk alamıyorum. korkuyla bekliyorum. ben ne yapıcam? kendimi nasıl affedicem? bu düşünceleri nasıl kafamdan atıcam? içimde tutmaktan patlamak üzereyim. eşimi üzmemek için ona bişey söylemiyorum. bu yüzden derdimi sizinle paylaştım.bana bişey söyleyin kızlar. bu kör kuyudan nasıl çıkarım?
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
o günün gelmesinden korkuyorum her an korkuyla yaşıyorum
- Konu Sahibi zeyno1111
- Başlangıç Tarihi
Babanın rahatsızlıgı nedır
baban çok genç yaa...çok geçmiş olsun cnm.....
bence ilk önce içinde yaşadığın bu vicdan azabından kurtul....git babana annene neler hissettiğini,.ok üzüldüpünü söyle....
özür dile helallik iste.....bence manen rahatlayacaksın cnm......
hem bak ailem unuttu dedin.....
çok geçmiş olsun canım.
babanla bu hislerini konuş bence de.
onu sevdiğini üzmek istemediğini olanlar için kendini affedemediğini söyle.
kendini de suçlama.
inan herşey olacağına varıyor.
yaşanması gerekiyormuş yaşanmış.
sen bile kendimi tanıyamıyordum diyorsun.
insanın basireti mi bağlanıyor nedir,
kaderinin içinde sürüklenirken savrulurken buluyorsun kendini.
babanla bu hislerini konuş bence de.
onu sevdiğini üzmek istemediğini olanlar için kendini affedemediğini söyle.
kendini de suçlama.
inan herşey olacağına varıyor.
yaşanması gerekiyormuş yaşanmış.
sen bile kendimi tanıyamıyordum diyorsun.
insanın basireti mi bağlanıyor nedir,
kaderinin içinde sürüklenirken savrulurken buluyorsun kendini.
çok teşekkür ederm
o huysuz hallerimi tekrar hatırlatmaktan korkuyorum galiba
Son düzenleme:
lütfen özür dilenicek bişey yok yanlış anlaşılmışım ben sadece insan yazarak duygularını tam gösteremiyor bazen benimkide o olmuşben çok üzüldüm ve inşallah allah bu vicdan azabından kurtarır sizi bi şekilde ama ben olsaydım ne yapardım bilmiyorum ama geçmişten kurtulup ailenizin gönlünü hoş etmeye çalışın zaten olayı unuttularsa onlar sizden razı geliyor demektir üzmeyin kendinizi
- 6 Haziran 2012
- 1.178
- 890
- 123
bence su an icin hicbir sey gec degil hicbir baba evladina kiyamaz bmadem vicdaninizi rahatlatmak istiyorsunuz once tum bu dogrulari kendinize itiraf edin ardindan bir gun babanizin yanina gidin ve herseyi soyleyin onuda cok sevdiginizi soylemeyi unutmayin sakin :) zaman cok degerlidir zaman kaybetmeyin onlarin hakli olduklarini anladiginizi gidip soyleyin :) konusmanin sonu sevinc gozyaslariyla bitecegini umuyorum :)
Ayrica cok gecmis olsun cok uzuldum umarim iyilesir Allah tan umit kesilmez
yukaridada simdi gordum tekrar o huysuz hallerimi hatrlasinlar istemiyorum demissin bence oyle olmuycaktir aksine kizlarinin ne kadar iyi yetistigini ogrenecek gurur duyacak ve buyudugunuzu goreceklerdir yetiskin oldugunuzun hatalarinizn farkina vardiginizi ogreneceklerdir ki bu anne baba icin gurur verici bir durum bence :)
Ayrica cok gecmis olsun cok uzuldum umarim iyilesir Allah tan umit kesilmez
yukaridada simdi gordum tekrar o huysuz hallerimi hatrlasinlar istemiyorum demissin bence oyle olmuycaktir aksine kizlarinin ne kadar iyi yetistigini ogrenecek gurur duyacak ve buyudugunuzu goreceklerdir yetiskin oldugunuzun hatalarinizn farkina vardiginizi ogreneceklerdir ki bu anne baba icin gurur verici bir durum bence :)
Son düzenleme:
